"Святыя – не нейкія супер-людзі !"

Святыя – гэта не супер-людзі. 

Яны жылі нармальным жыццём, але пазнаўшы любоў Бога, пайшлі за Ім усім сэрцам. Святыя адказваюць на зло не нянавісцю, а дабром. Гэта асобы, якія нясуць прымірэнне паміж людзьмі, радасць і спакой. 

Гэта падкрэсліў папа Францішак, звяртаючыся да вернікаў, сабраных 1 лістапада 2013 г. на галоўнай ватыканскай плошчы, ва ўрачыстасць Усіх Святых, на малітву “Анёл Панскі”. Пантыфік растлумачыў, кім з’яўляюцца святыя і заклікаў вернікаў наследаваць іх прыклад. 

“Дарагія браты і сёстры, - прывітаў сабраных Папа - урачыстасць Усіх Святых, якую адзначаем сёння, нагадвае нам, што мэтай нашага існавання з’яўляецца не смерць, а Неба! Аб гэтым піша апостал Ян: “Яшчэ не адкрылася, чым будзем. Ведаем, што, калі адкрыецца, мы будзем падобныя да Яго, таму што ўбачым Яго такім, якім Ён
ёсць” (1 Ян 3,2). Святыя, сябры Бога, запэўніваюць нас, што гэта абяцанне нас не расчаруе. У сваім зямным існаванні яны жылі глыбокім адзінствам з Богам. У абліччах самых малых і пагарджаных братоў яны бачылі аблічча Бога і зараз сузіраюць Яго тварам у твар у Яго хвале.

Святыя – гэта не супер-людзі, яны не нарадзіліся дасканалымі. Яны такія, як мы, як кожны з нас. Гэта асобы, якія, перш чым дасягнуць нябеснай хвалы, жылі звычайным жыццём, радасцямі і цярпеннямі, цяжкасцямі і надзеямі. Але што змяніла іх жыццё? Калі пазналі любоў Бога, пайшлі за Ім з усім сэрцам, без умоваў і крывадушша, правялі сваё жыццё служачы іншым, пераносілі пакуты і варожасць не напаўняючыся нянавісцю, але адказваючы на зло дабро, распаўсюджваючы радасць і спакой. Такім з’яўляецца жыццё святых: гэта асобы, якія дзеля любові да Бога не ставілі Яму умоваў, не былі крывадушнымі; яны правялі сваё жыццё служачы іншым – служыць іншым – і часта пакутавалі ад варожасці, але не ненавідзелі. 

Святыя ніколі не мелі нянавісці. Таму што – зразумейце добра гэта – любоў ад Бога, а нянавісць ад каго паходзіць? Ці паходзіць нянавісць ад Бога? Не, яна паходзіць ад сатаны! А святыя аддаляліся ад сатаны. Святыя, гэта людзі, якія маюць сардэчную радасць і перадаюць яе іншым. Ніколі не ненавідзець, служыць іншым, самым патрабуючым, маліцца і радавацца – гэта шлях святасці. 

Быць святымі – гэта не прывілей некаторых, як быццам бы хто атрымаў вялікую спадчыну. Усе мы атрымалі ў спадчыну магчымасць стаць святымі праз хрост. Гэта пакліканне. Таму ўсе пакліканы крочыць па шляху святасці, а гэты шлях мае імя. Шлях, які вядзе да святасці мае імя, аблічча – аблічча Езуса Хрыста. Ён вучыць нас станавіцца святымі – Езус Хрыстус. Ён у Евангеллі паказвае дарогу – дарогу бласлаўленняў (пар Мц 5,1-12). 

Валадарства нябеснае, для тых, хто пакладае сваю надзею не на рэчах, але на любові Божай; для тых, якія маюць простыя, пакорныя сэрцы, не бяруцца лічыць сябе справядлівымі і не асуджаюць іншых; здольныя пакутаваць з тымі, хто пакутуе, і радавацца з тымі, хто радуецца; не гвалтоўныя, але міласэрныя і спрабуючыя быць будаўнікамі прымірэння і спакою. Гэта апошняе! Святы, святая – гэта будаўнікі прымірэння і спакою. Яны заўсёды дапамагаюць прымірыць людзей, дапамагаюць наступленню міра. Такая яна цудоўная – святасць. Гэта цудоўны шлях.

Сёння, праз гэту ўрачыстасць, святыя даюць нам пасланнне, кажуць нам: давярайце Пану, таму што Пан не расчаруе. Пан не расчароўвае ніколі! Ён добры сябар, заўсёды побач з намі. Не расчароўвае ніколі! 

Сваім сведчаннем святыя нас натхняюць не баяцца ісці супраць плыні ці быць незразуметымі і высмеянымі, калі кажам аб Ім і Еванеллі; яны паказваюць сваім жыццём, што тыя, хто застаецца верным Богу і Яго Слову, ужо на гэтай зямлі адчуваюць суцяшэнне Яго любові, а затым, “у сто разоў больш”, у вечнасці. Гэта тое, на што спадзяемся і просім Пана для нашых памерлых братоў і сясцёр. Касцёл мудра ўстанавіў урачыстасці Усіх Святых і Успамін усіх памерлых вернікаў адно за другім. 

З нашай малітвай праслаўлення Бога і шанаваннем благаслаўлёных душаў спалаучана малітва аб спакоі тых, якія папярэднічалі нам у пераходзе з гэтага свету да вечнага жыцця. Даверым нашу малітву заступніцтву Марыі, Каралевы Усіх Святых”, - сказаў Папа.

http://be.radiovaticana.va/

Верую в воскресение плоти: умереть во Христе.

Дорогие братья и сестры, здравствуйте!

Я хочу довести до конца катехизические наставления о Символе веры, которые произносились во время завершившегося в прошлое воскресенье Года Веры. В этом и в следующем наставлении я бы хотел рассмотреть тему воскресения плоти, в ее двух аспектах, так, как их излагает Катехизис Католической Церкви, то есть нашу смерть и воскресение в Иисусе Христе. Сегодня остановимся на первом аспекте, на нашей смерти в Иисусе Христе.

1. У всех нас, как правило, неверное представление о смерти. Смерть касается всех нас, оставляя в нас глубокий след, особенно когда прикасается к нам, унося близких, или когда поражает детей, беззащитных, вызывая в нас смятение. Меня всегда поражал вопрос: почему страдают дети? Почему они умирают? 

Если ее считать концом всего, то смерть пугает, ужасает, превращается в угрозу, разбивающую любую мечту, любую перспективу, разрывающую любые отношения и прерывающую любой путь. Это случается, когда мы считаем нашу жизнь неким отрезком времени, замкнутым двумя полюсами: рождением и смертью; когда мы не верим, что после нашей нынешней жизни есть еще продолжение; когда живут так, как если бы Бога не существовало. 

Такое представление о смерти типично для атеистической мысли, которая интерпретирует жизнь как случайное появление человека в мире и его путь к небытию. Но есть еще практический атеизм, выражающийся в том, чтобы жить только для своих интересов, жить только для земных вещей. Если мы дадим себе увлечься этим ошибочным видением смерти, у нас нет другого выбора, кроме как делать вид, что ее не существует, отрицать ее или перевести в разряд обычных, заурядных явлений, лишь бы она нас не пугала. 

2. Но этому ложному решению противится сердце человека, желание бесконечности, которое всем нам свойственно, наша тоска по вечному. Итак, каков же христианский смысл смерти? Если мы взглянем на самые скорбные моменты нашей жизни, когда мы потеряли близкого нам человека – родителей, брата, сестру, супруга, ребенка, друга, – то ощущаем, что даже когда мы переживаем эту драму утраты, даже когда нас терзает чувство разлуки, в сердце возникает убеждение, что не может быть, что все кончено, и что отданное и полученное добро не было бесполезным. В нас сидит мощный инстинкт, который говорит нам, что жизнь не кончается со смертью. И это правда – наша жизнь не заканчивается смертью!

Эта жажда жизни нашла свой реальный и достоверный ответ в воскресении Иисуса Христа. Воскресение Иисуса дает не только уверенность в жизни после смерти, но освещает также саму тайну смерти каждого из нас. Если мы живем, соединенные с Иисусом, верные Ему, то мы становимся способными принимать с надеждой и спокойствием также переход через смерть. В связи с этим у Церкви есть такая молитва: «Если нас удручает неизбежность того, что мы должны умереть, да будет нам утешением обетование бессмертного будущего», – это одна из прекраснейших молитв Церкви. 

Человек обычно умирает так, как жил. Если моя жизнь была путем с Господом, доверием к Его безграничному милосердию, то я буду готов принять последнюю минуту моей жизни как окончательное уповающее вверение себя в Его заботливые руки, в ожидании созерцания Его лика. И это самое прекрасное, что может с нами произойти: созерцать лицом к лицу этот удивительный лик Господа, видеть Его таким, какой Он есть: прекрасный, наполненный светом, любовью, нежностью. Мы идем именно к этой цели: чтобы найти Господа. 

3. С этой точки зрения становится понятным призыв Иисуса быть всегда готовыми, бодрствующими, зная, что жизнь в этом мире нам дана также для того, чтобы подготовить другую жизнь, – с небесным Отцом. И для этого есть один надежный путь: подготовиться хорошо к смерти, находясь рядом с Иисусом. Вот он – надежный путь: я готовлюсь к смерти, находясь все время рядом с Иисусом. И как же это сделать? 

С помощью молитвы, в Таинствах и также в делах милосердия. Давайте помнить о том, что Он присутствует в самых слабых и нуждающихся. Он Сам отождествлял Себя с ними в знаменитой притче о Страшном Суде, сказав: «Ибо алкал Я, и вы дали Мне есть; жаждал, и вы напоили Меня; был странником, и вы приняли Меня; был наг, и вы одели Меня; был болен, и вы посетили Меня; в темнице был, и вы пришли ко Мне. …Так как вы сделали это одному из сих братьев Моих меньших, то сделали Мне» (Мф 25,35-36.40). 

Поэтому надежный путь заключается в том, чтобы восстановить смысл христианского милосердия и братского сострадания, заботиться о телесных и духовных ранах нашего ближнего. Быть солидарными в сострадании боли и вселять надежду – вот предпосылка и условие для получения в наследие этого Царства, подготовленного для нас. Тот, кто занимается делами милосердия, не боится смерти. Подумайте об этом: тот, кто занимается делами милосердия, не боится смерти. Вы согласны с этим? 

Давайте скажем это вместе, чтобы не забыть: тот, кто занимается делами милосердия, не боится смерти. Еще раз: тот, кто занимается делами милосердия, не боится смерти. Почему он не боится смерти? Потому что смотрит ей в лицо в ранах братьев и преодолевает ее любовью Иисуса Христа.


Если мы откроем дверь нашей жизни и нашего сердца самым малым братьям, тогда и наша смерть станет дверью, которая введет нас в Небо, в блаженную отчизну, к которой мы направляемся, желая обитать там вечно с нашим Богом Отцом, с Иисусом, с Богородицей и со святыми.

 Аудиенции и Ангелус  >  2013-11-27 16:29:00 

Текст взят со страницы  http://ru.radiovaticana.va/news

Папа Франциск: не превращайте в проходной двор собственное сердце

Для того, чтобы не допустить в сердце зло, существует древняя, но очень полезная практика: испытание совести, сказал Папа Франциск в своей проповеди 10 октября на утренней Мессе в часовне Дома Святой Марфы.

Евангелие дня напомнило, что лукавый всегда возвращается к человеку и никогда не перестаёт искушать его. «дьявол терпелив», - сказал Святейший Отец,- «он не оставляет в покое цель своих желаний»: человеческую душу.

«В версии святого Луки говорится, что после искушений Иисуса в пустыне дьявол на время оставил Его, однако на протяжении земной жизни Иисуса возвращался ещё не раз, - это было, когда Христа хотели поймать на слове, желали загнать Его в ловушки, во время Его Страстей, вплоть до Распятия на Кресте. ‘Если Ты Сын Божий, то давай, иди к нам, и тогда мы поверим в Тебя’. Все мы знаем, что такие слова угождают прямо в сердце: ‘Ты что, не можешь? А ну-ка посмотрим! Точно, ты не способен’. То же самое дьявол говорил Иисусу, точно так же он искушает и нас».

Папа отметил, что мы должны хранить своё сердце, в котором пребывает Святой Дух, «чтобы в него не пробрались иные духи. Нужно хранить своё сердце как дом, запертый на ключ»; за ним нужно следить подобно часовому: «Сколько же раз в него входят и скверные помыслы, и злые намерения, ревность, зависть, и много всего другого. Но кто открывает им дверь? Откуда они вошли?» Если не понятно, что и когда входит в сердце, оно становится проходным двором: сердцем, лишённым сокровенности, в котором Господь уже не может ни говорить, ни быть услышанным».

«Иисус заявляет ещё об одной вещи, которая может показаться немного ‘странной’: ‘кто не собирает со Мною, тот расточает’. Он использует глагол ‘собирать’. Для того, чтобы иметь сердце собранное, в котором известно, что происходит, существует древняя, но очень полезная церковная практика: испытание совести. Кто из нас вечером, на закате дня остаётся наедине с собой и задаётся вопросом: ‘Что сегодня произошло в моём сердце? Что случилось? Что именно прошло через моё сердце?’ Если этого не делать, то мы действительно не сумеем ни бодрствовать, ни охранять».

Испытание совести - «это благодать, потому что хранить сердце означает хранить Святого Духа, пребывающего в нас»: «Мы знаем, - и Иисус говорит об этом со всей ясностью: бесы постоянно возвращаются. Возвращаются даже в финале жизни, о чём свидетельствует пример Иисуса. Для того, чтобы хранить и следить, дабы они не вошли, мы должны уметь собраться, стать в молчании перед собой и перед Богом и в конце дня себя спросить: ‘Что сегодня произошло в моём сердце? Вошёл ли в него какой-нибудь чужак? На месте ли ключи?’»

По материалам «Радио Ватикана»

Школа Лидера (язык польский)

Szkoła Lidera Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym.

Школа Лидера Польской Католической Организации Обновления Церкви в Духе Святом .

Польский "Краевый Зэспул" Обновления во время молитвы,а также обмениваясь опытом и переживая вдохновения  Святого Духа - задался вопросами: 

Как на сегодняшний день должно нести служение Католическое Обновление в Церкви. 

А также вопросами Лидеров Обновления, которым предлагает более основательно и глубже  познавать: как и в каком направлении вести конкретную молитвенную группу. 

Лидерам предлагается получить больше информации и в полной мере познавать основы католического Харизматического Обновления. 

А также, продолжать распознавать  харизмы, подаренные для них  Духом Святым, и как более плодотворно служить харизмой для Церкви. 

Польский "Краевый Зэспул" Обновления в Духе Святом делиться своим опытом, создавая видео уроки Школы Лидера :

Konferencja 1: Wprowadzenie

Konferencja 2: Chrzest w Duchu Świętym i jego znaczenie

Konferencja 3: Historia Odnowy w Duchu Świętym

Konferencja 4: Posługa "zachęcania" - główna posługa lidera

Konferencja 5: Łączyć stare i nowe

"Мужчыны Святога Юзафа" - мiссiя Дональда Турбіта на Усходе

11-21 верасня 2014г  супольна служылi миссiяй, скiраванай на паслугу мужчынау на Усходзе. 

Гасьцямi сустрэч былi:

Дональд Турбіт- творца МСЮ (Мужчыны Святога Юзафа) "Men of St Joseph International", а таксама кіраўнік Місіі Аднаўлення (Renewal Ministries) 

Рычард Кернан - арганізатар руху МСЮ (Мужчыны Святога Юзафа) і кіраўнік курса “Альфа” у Новай Англіі (ЗША)

Прапануем вiдеа фiльмы спатканняу:

http://mezczyzni.net/main/archiwum-wydarze/10-podsumowania-spotka/421-misja-wschodnia

                                                                                             *   *   *

21 верасня ў г. Масты, у касцёле Маці Божай Тройчы Цудоўнай праходзілі рэкалекцыі для сямей, а таксама для тых пар, якія рыхтуюцца стварыць сям'ю. Рэкалекцыі праводзілі два госця з ЗША: Рычард Кернан - арганізатар руху МСЮ (Мужчыны Святога Юзафа) і кіраўнік курса “Альфа” у Новай Англіі (ЗША); Дональд Турбіт- творца МСЮ, а таксама кіраўнік Місіі Аднаўлення (Renewal Ministries), і адзін госць з Кракава: Анджей Левэк – удзельнік МСЮ ў Польшчы. 

Варта адзначыць вялікі ўклад ў дадзенае мерапрыемства нашага супольнага сябра Аляксандра Кузняцова (кіраўнік МСЮ ў Беларусі), які перакладаў выступленні нашых гасцей на рускую мову. 

Шчыра кажучы, прысутных пар было вельмі мала. Прычыны? Быў нядзельны вечар. Магчыма, сямейныя пары не адчуваюць неабходнасці падобных сустрэч, магчыма, проста многія нават не ведалі аб гэтай сустрэчы. Тым не менш, мінімум 5 пар было з Гродна, з іншымі парамі мы не былі знаемыя. Разам было чалавек пяцьдзесят. Хтосьці быў з дзеткамі, што вельмі парадавала. 

Падчас канферэнцыі Анджэй распавядаў аб узаемаадносінах унутры сям'і паміж сужэнцамі паводле Божага Слова. Прыводзіў прыклады, як муж і жонка дапаўняюць адзін аднаго, як павінны сябе падтрымліваць. Гаварыў аб тым, што менавіта мужчына павінен узяць роль лідара у сям'і, і менавіта ен павінен узяць на сябе адказнасць за сям'ю і ўсё, што ў ей дзеецца. Анджэй падкрэсліў, што прыйшоў час мужчыне стаць тым, кім Бог яго стварыў, і выпаўняць заданне, якое Госпад паставіў перад мужчынам. 

Уся ўвага была сканцэнтравана не толькі на абавязках мужчын, але і на ролі жанчыны ў лідарстве мужчыны. Бо муж і жонка – гэта адно цэлае, і як мы ведаем, д’ябал баіцца моцных сем’яў. 

Рычард жа казаў пра выхаванне дзяцей згодна з хрысціянскімі прынцыпамі. Ён даваў свой уласны прыклад, які не пакінуў нікога абыякавым. У Рычарда 5 дзяцей і цяпер ён выхоўвае і падтрымлівае іх адзін. Ён даваў прыклады таго, як вучыць дзяцей маліцца, распавядае пра Бога іншым, дзеліцца любоўю і цяплом з блізкімі і не вельмі блізкімі людзьмі. Ён дапамог сваім дзецям і іх сябрам арганізаваць курс “Альфа” для моладзі. І цяпер яны самі праводзяць гэты курс, і людзей, жадаючых пазнаць Бога, робіцца ўсё больш і больш. Такім чынам, запрошаныя спікеры, звычайныя свецкія людзі, распавялі нам, як у нашыя часы можна і неабходна мець адносіны з Хрыстом у сям’і. 

Пасля завяршэння канферэнцый кс. Віктар арганізаваў Адарацыю ў інтэнцыі заступніцкай малітвы за нашых гасцей. Мы маглі падумаць аб нашых цяжкасцях і/ці радасцях. Маглі папрасіць і падзякаваць Богу за нашыя патрэбы. І ўсё гэта суправаджалася цудоўным спевам мясцовых жанчын. 

У цэлым, для нас з жонкай гэта не было якімсьці “ваў”, чаго многія чакаюць ад такіх сустрэч. Але мы наладаваліся асабістымі сведчаннямі гасцей. Наш дух абнавіўся, нашыя думкі абнавіліся. Мы ў гэты час вызвалілі месца для Бога, што неабходна рабіць пастаянна. 

Шчыра кажучы, не хапае падобных сустрэч, заданне якіх – аб’яднанне сем’яў, абнаўленне і умацаванне. Практыкуючыя каталікі, рэгулярна наведваючы св. Імшу ў нядзелю, вельмі часта не маюць уяўлення аб прынцыпах, згодна з якімі неабходна будаваць адносіны з мужам/жонкай і выхоўваць дзяцей. А сям’я – гэта Божы дар, які Госпад нам даверыў. Неналежнае карыстанне такім дарам вядзе да пагаршэння адносін паміж мужам і жонкай (сварбы, непаразуменні, крыўды і г.д.), што ў выніку аддаляе нас ад Бога. Чым больш у грамадстве зраненых сем’яў, тым жудасней вынікі развіцця дадзенага грамадства. Як прыклад: Тайланд, дзе на дзяржаўным узроўні быў прыняты дакумент, пацверджваючы трэці пол чалавека “яно”. 

Таму, сябры, мы заклікаем вас, не ігнаруйце такія сустрэчы! Ні тэлевізар, ні камп’ютар, ні дача, ні штосьці іншае ніколі не заменяць вам таго, што мы атрымоўваем падчас агульных канферэнцый і малітваў ад Госпада нашага Езуса Хрыста. 

Няўжо адна гадзіна ў тыдзень, прысвечаная Богу падчас нядзельнай Літургіі, - гэта наш максімум, які мы гатовыя аддаць Богу? І ці маем мы пасля гэтага права патрабаваць ад Госпада чагосьці для нас?

Вельмі прыемна, што ёсць у нашыя часы людзі, якія жывуць згодна з Божымі наказамі, якія гатовы адкрыта сведчыць пра гэта, дзяліцца ўласнымі прыкладамі. І, нягледзячы на вялікія адлегласці, гатовыя прыехаць і прынесці добрую навіну. Дзякуем ім ад усяго сэрца! 

Асабліва дзякуем кс. Віктару Ханько за арганізацыю дадзенай канферэнцыі. І чакаем новых сустрэч, у такой жа цёплай і сяброўскай абстаноўцы. Амэн. 

Анатоль і Ірэна Канарскія (Гродна)                      http://grodnensis.by/

"Вы, представители Харизматического Обновления, получили великий Дар от Господа!" ( 2014 г)

"Выйдите на улицу и проповедуйте Евангелие" - призвал Папа Франциск членов Обновления в Духе Святом. Святейший Отец встретился с более чем 50-ю тысячами итальянских харизматиков на Олимпийском стадионе в Риме, которые собрались на свой ​​37 национальный съезд. В встрече приняли участие представители 55 стран, где это движение присутствует. Святейший Отец пригласил всех в Ватикан на юбилей Обновления. Отмечать его будут в день Пятидесятницы 2017 года.

Вначале Франциск выслушал свидетельства. Комментируя слова молодого священника, Папа поощрил других священников быть близко к Иисусу в молитве и адорации, а также рядом с людьми. Молодежь он предостерег, чтобы в своей молодости они не замыкались по сейфам, а давали ее, чтобы другие узнали Иисуса . «Не прячьте своей молодости для себя», - призвал он. Обращаясь к семьям, Святейший Отец отметил, что они являются Домашней Церковью, Иисус растет в любви супругов и в жизни детей. 

Поэтому враг так сильно нападает на семью, дьявол не любит ее! Он пытается ее уничтожить, чтобы в ней не было любви. Одновременно Папа отметил, что супруги это такие же грешники, как все другие люди, хотя и хотят расти в вере, плодотворно, в детях, в вере детей. «Пусть Господь благословит семью, укрепляет ее в этом кризисе, которым дьявол пытается ее уничтожить!» - призвал Папа.

Обращаясь к инвалидам и больным, Святейший Отец отметил, что это братья и сестры, помазанные страданием Иисуса. «Спасибо вам, братья и сестры, что вы согласились быть помазанными страданием. Большое спасибо за надежду, о которой вы свидетельствуете, ту надежду, которая ведет нас вперед, в поисках утешения Иисуса», - сказал Франциск.

Папа отметил, что не хватает свидетельства людей старшего возраста. Он подчеркнул, что они являются мудростью и памятью Церкви.

Вместе с тем в своей речи он вспомнил собственный аргентинский опыт с Обновлением в Духе Святом, начальное недоверие и то, что потом он заметил, как много добра делает это движение. И наконец, незадолго до конклава, сам стал его ассистентом. Франциск предостерег от чрезмерной организованности, внутренней борьбы, делений, происходящих от дьявола. Он поощрил выходить на улицы, чтобы евангелизировать и касаться раненого тела бедных. Указал, что к существенным задачам Обновления принадлежит евангелизация, духовный экуменизм, забота о нуждающихся, а основанием всего этого должна быть адорация, молитвенное созерцание Господа. 

Святейший Отец пригласил: « Будьте как большой оркестр. Никто в Обновлении не может считать себя большим. Если нет, то начинаются несчастья». 

Папа напомнил  что «дирижером» Обновления есть Иисус Христос. Призвал больше любить Церковь, чем собственную группировку.

В завершении Франциск пригласил всех в Ватикан на юбилей Обновления, который будет отмечаться в 2017 году в день Сошествия Святого Духа.

По материалам: wiara.pl                                                                       http://spilnota.com.ua/

Słowo papieża Franciszka do Odnowy - 2014 r. 

(http://www.odnowa.jezuici.pl/)

Słowo Papieża Franciszka wygłoszone podczas spotkania z członków Odnowy w Duchu Świętym na stadionie olimpijskim w Rzymie. 52 tysiące uczestników z 55 krajów świata, w tym 46 tysiące z Włoch, z najważniejszych nurtów Odnowy charyzmatycznej zjednoczyło się w cudzie nowej Pięćdziesiątnicy - pełnej entuzjazmu wspólnej modlitwie uwielbienia, która otwiera na Ducha Świętego - obecność Boga żywego w swoim Kościele.

Pełen tekst:

Jesteśmy zgromadzeni tutaj, w Wieczerniku pod otwartym niebem, w cieniu Piotra, oczekując na dar Ducha Świętego, aby cały Rzym i świat usłyszał, że Jezus jest Panem - stwierdził na otwarcie zgromadzenia Salwator Martinez, krajowy koordynator RNS, główny odpowiedzialny za przygotowanie spotkania.

Kardynał Angelo Comastri podczas konferencji wprowadzającej tłumaczył, na czym polega nawrócenie. Użył on przypowieści o synu marnotrawnym, aby ukazać kontrast pomiędzy faryzeuszami, którym wydawało się, że znają myśl Boga, a postawą Jezusa, który otaczał się grzesznikami i szukał zagubionych.

Kard. Comastri przedstawił na podstawie historii syna marnotrawnego etapy nawrócenia, począwszy od pierwszego otwarcia oczu na źródła prawdziwego szczęścia, które znajduje się tylko w Bogu, poprzez zachwycenie wielkością miłości Boga do definitywnego powrotu do domu Ojca. Konferencja była ilustrowana licznymi przykładami poszukiwania złudnego szczęścia, tak obecnymi we współczesnym świecie jak i przykładami nawrócenia, odnalezienia w Bogu prawdziwego pokoju i szczęścia.

Czy choć raz mieliśmy prawdziwą skruchę za nasze grzechy? Czy powierzyliśmy nasze grzechy miłosiernemu Ojcu? Oby te dni były doświadczeniem spotkania z miłosierdziem Boga, abyśmy jak apostołowie mogli wyjść z Wieczernika, do roztargnionego świata, mówiąc każdemu człowiekowi: Bóg jest miłością, chcę Ci o tym powiedzieć - stwierdził wikariusz Ojca Świętego w Watykanie.

Diabeł śmieje się, jak robimy nasze projekty, jak jesteśmy zajęci, ale drży, jak się modlimy - stwierdziła Patti Gallagher Mansfield na wprowadzeniu do modlitwy wstawienniczej. 52 tysiące zebranych modliło się najpierw za licznie zgromadzonych kapłanów. Potęga modlitwy znalazła potwierdzenie w słowie z Listu do Rzymian 11, które mówiło że dary Boga są nieodwołalne, oraz zachętą Jezusa, aby nie szukać względów ludzkich, ale uchwycić się tylko i wyłącznie Jego. Modlitwa objęła następnie licznie zgromadzoną młodzież, a także rodziny.

O. Raniero Cantalamessa stwierdził w swojej konferencji, że w obecnym zgromadzeniu stają się rzeczywistością słowa Dziejów Apostolskich mówiące o Kościele zgromadzonym w jedności z Piotrem. Po tylu wiekach powtarza się cud Pięćdziesiątnicy, ludzi zgromadzonych w jedności z całego świata z następcą Piotra. Komentując list do Galatów stwierdził, że między nami i Bogiem był mur natury i mur grzechów. Chrystus obalił te obydwa mury, wcielając, przyjmując ludzką naturę, oraz niszcząc grzech zwyciężając go na krzyżu. Ponad pięćdziesiąt tysięcy dało owację na cześć zwycięskiego Chrystusa, tak jak oklaskuje się zwycięską drużynę.

My zaczynamy istnieć jako wierzący, gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że żyjemy dzięki Jego śmierci. Chrystus obalił w sposób definitywny ścianę muru śmierci - stwierdził kaznodzieja papieski. Zmartwychwstanie ciała będzie miało kiedyś miejsce raz jeden, natomiast codziennie powinno następować zmartwychwstanie serca, od grzechu, zwątpienia, rozpaczy - dodał. Odnowa powinna być poruszeniem nadziei Kościoła, a obecne spotkanie poruszenia Odnowy - podkreślił.

O. Cantalamessa przytoczył słowa papieża Franciszka, który stwierdził niedawno, że głównym zadaniem chrześcijan nie jest mówić światu, jak wiele prawdy posiadamy, ale uwodzić go pięknem Ewangelii. Kaznodzieja papieski wezwał obecnych do porywania współczesnego człowieka tym pięknem, które pochodzić tylko od Chrystusa i Jego Ewangelii.

Po celebracji eucharystycznej, której przewodniczył kard. Ryłko, wypełniony szczelnie stadion dosłownie oszalał z radości, widząc papieża Franciszka, który swoim zwyczajem przybył przed czasem, aby obejść sektory i pozdrowić z bliska obecnych.

Papież Franciszek wysłuchał świadectw i zapytań różnych kategorii osób. Odpowiadając młodemu kapłanowi,papież zachęcił duchowieństwo, aby byli blisko Jezusa w modlitwie i adoracji, a także blisko ludzi:"Dla Was, kapłanów, przychodzi mi na myśl tylko jedno słowo: bliskość. Bliskość Jezusowi Chrystusowi, w modlitwie i w adoracji, bliscy Panu! I bliskość ludziom, Ludowi Bożemu, który Wam został powierzony. Kochajcie Waszych ludzi! Bądźcie bliscy ludziom! To jest to, o co Was proszę: o tę podwójną bliskość, bliskość Jezusowi i ludziom.

Odpowiadając młodzieży powiedział: "Byłoby smutne, gdyby młody człowiek strzegł swojej młodości w kasie pancernej. W ten sposób taka młodość staje się stara w najgorszym sensie tego słowa, staje się szmatą, nie służy do niczego. Młodość jest, aby ją zaryzykować, zaryzykować dobrze, zaryzykować nadzieją, i aby postawić ją w zakład wielkich rzeczy. Młodość jest, aby ją dać, aby inni poznali Pana. Nie oszczędzajcie dla Was Waszej młodości, idźcie dalej" - zaapelował papież.

Mówiąc do rodzin, Franciszek stwierdził: "Rodziny są Kościołem domowym, gdzie Jezus rośnie, rośnie w miłości małżonków, rośnie w życiu synów. Dlatego nieprzyjaciel atakuje tak rodzinę, demon jej nie chce, i stara się ją zniszczyć, stara się, aby nie było w niej miłości. Rodziny są tym Kościołem domowym, małżonkowie są grzesznikami, jak wszyscy, ale chcą iść do przodu, w wierze, w jej płodności, w synach, w wierzy synów. Niech Pan pobłogosławi rodzinę, uczyni ją mocną w tym kryzysie, w którym diabeł chce ją zniszczyć".

Odpowiadając osobie niewidomej i w jej osobie wszystkim cierpiącym, Ojciec Święty powiedział: "Bracia i siostry, którzy cierpią, którzy mają jakąś chorobę, są niepełnosprawni, są braćmi i siostrami namaszczonymi cierpieniem Jezusa Chrystusa. Naśladują Jezusa w trudnym momencie krzyża w jego życiu. To namaszczenie cierpieniem oni niosą je dalej, dla całego Kościoła. Wielkie dzięki, bracia i siostry! Wielkie dzięki za akceptację bycia namaszczonymi cierpieniem. Wielkie dzięki za nadzieję, o której Wy świadczycie. Ta nadzieja prowadzi nas do przodu, szukając pieszczoty Jezusa.

Papież Franciszek zaskoczył wszystkich, gdy stwierdził, że pomiędzy kategoriami osób zabrakło jednej: "Mówiłem Salwatorowi, że brakuje jednej, może najważniejszej: brakuje dziadków! Eh, brakuje starszych! I to oni są "ubezpieczeniem" naszej wiary: starzy. Zobaczcie: gdy Maryja i Józef przynieśli Jezusa do świątyni, było ich dwoje (starszych). 4 lub 5 razy, nie pamiętam dobrze, Ewangelia mówi, że zostali prowadzeni przez Ducha Świętego. O Maryi i Józefie mówią, że byli prowadzeni przez Prawo. Młodzi muszą wypełnić Prawo. Starsi - jak dobre wino - mają tę wolność Ducha Świętego. I w ten sposób ten Symeon, który był odważny, wymyślił tam liturgię, i uwielbiał Boga, i uwielbiał, bo Duch popychał go do czynienia tego. Ludzie starsi są naszą mądrością, są mądrością Kościoła. Starsi, których często my odsuwamy. Dziadkowie, starsi! I ta babeczka Anna, dokonała nadzwyczajnej rzeczy w Kościele: kanonizowała plotki! Ale jak to? Tak: ponieważ zamiast plotkować przeciwko komuś, szła od jednego miejsca do drugiego mówiąc: to Ten, to On nas zbawi! Babcie i dziadkowie są naszą siłą, naszą mądrością! Niech pan daje nam zawsze mądrych starszych ludzi, starszych, którzy będą mogli dać nam pamięć naszego ludu, pamięć Kościoła. I aby dali nam także to, co mówi o nich List do Hebrajczyków: zmysł radości, mówi, że ci starsi pozdrawiali obietnice z daleka. Oby nauczyli nas tego".

Zwracając się do wszystkich obecnych, papież powiedział: "Bracia i Siostry, dziękują Wam bardzo za Wasze przyjęcie. Z pewnością ktoś powiedział organizatorom, że mnie podoba się bardzo ta pieśń: Żyje Jezus Pan. Gdy celebrowałem w katedrze w Buenos Aires Mszę św. z Odnową charyzmatyczną, po konsekracji i po kilku sekundach adoracji tam, śpiewali tę pieśń z wielką radością i z wielką mocą, jak Wy zagraliście to dzisiaj. Dziękuję, poczułem się, jak w domu!

Dziękuję Odnowie w Duchu Świętym, ICRES i Catholic Fraternity, za to spotkanie z Wami, które daje mi wiele radości. Dziękuję także za obecność pierwszych, którzy mieli mocne doświadczenie mocy Ducha świętego, myślę, że jest Patty tutaj.

Wy, Odnowa charyzmatyczna, otrzymaliście wielki dar od Pana: Wy narodziliście się z woli Ducha świętego jako strumień łaski w Kościele i dla Kościoła. To jest Wasza definicja: strumień łaski! Jaki jest pierwszy dar Ducha Świętego? Dar Jego samego - który jest miłością i sprawia, że zakochujesz się w Jezusie. I ta miłość zmienia życie, dlatego mówi się: narodzić się na nowo do życia w Duchu - powiedział to Jezus Nikodemowi.

Otrzymaliście wielki dar różnorodności charyzmatów, różnorodności, która prowadzi do harmonii Ducha Świętego w służbie Kościoła. Gdy myślę o Was, charyzmatycy, przychodzi mi na myśl sam obraz Kościoła, ale w sposób szczególny, myślę także o wielkiej orkiestrze, gdzie każdy instrument jest różny od drugiego i gdzie także głosy są różne, ale wszystkie są konieczne dla harmonii muzyki. Św. Paweł mówi to nam w tym pięknym 10.rozdziale Listu do Koryntian. Więc, jak w każdej orkiestrze, nikt w Odnowie nie może myśleć, że jest ważniejszy lub większy od drugiego. Proszę… Bo gdy ktoś z Was uważa się za ważniejszego od drugiego, lub za większego od drugiego, zaczyna się zaraza! Nikt nie może powiedzieć: ja jestem szefem. Wy, jak cały Kościół, macie jednego tylko szefa, jednego tylko Pana - Pana Jezusa.

Powtórzcie ze mną: kto jest szefem Odnowy? Pan Jezus! Kto jest szefem Odnowy? (Pan Jezus!) I możemy to powiedzieć mocą, którą daje nam Duch Święty, ponieważ nikt nie może powiedzieć: Jezus jest Panem bez Ducha Świętego.

Jak Wy być może wiecie - ponieważ wiadomości się rozchodzą - w pierwszych latach Odnowy charyzmatycznej w Buenos Aires ja nie kochałem zbytnio tych "charyzmatyków". I ja mówiłem o nich: ale wydają się być szkołą samby. Nie podzielałem ich sposobu modlitwy i wielu nowych rzeczy, które dokonywały się w Kościele. Potem zacząłem ich poznawać i w końcu zrozumiałem dobro, które Odnowa charyzmatyczna wyświadcza Kościołowi. I ta historia od "szkoły samby" idzie dalej, kończy się w sposób szczególny. Kilka miesięcy przed uczestnictwem w konklawe zostałem mianowany przez konferencję biskupów jako asystent duchowy Odnowy charyzmatycznej w Argentynie.

Odnowa charyzmatyczna to wielka siła w służbie głoszenia Ewangelii w radości Ducha Świętego. Wy otrzymaliście Ducha Świętego, który pozwolił Wam odkryć miłość Boga dla wszystkich Jego synów i miłość do Słowa. W pierwszych czasach mówiło się, że Wy - charyzmatycy - nosiliście zawsze z Wami Pismo św., Nowy Testament. Robicie to jeszcze dzisiaj? (Taaak!) Wcale nie jestem tego taki pewien! Wróćcie do tego! Wróćcie do tej pierwszej Miłości! Noście zawsze w kieszeni, w torebce Słowo Boże. I czytajcie jakiś urywek. Zawsze ze Słowem Bożym.

Wy, Ludu Boży, ludu Odnowy charyzmatycznej, uważajcie, aby nie utracić wolności, jaką Duch Święty nam dał. Niebezpieczeństwem dla Odnowy w Duchu świętym, jak często nam mówi drogi o. Raniero Cantalamessa, jest nadmiar organizacji. Niebezpieczeństwo nadmiernej organizacji. Tak, potrzebujecie organizacji, ale nie utraćcie łaski pozostawienia Bogu, aby był Bogiem. W każdym razie nie ma większej wolności niż pozwolić się prowadzić Duchowi, wyrzekając się kalkulacji, kontrolowania wszystkiego i pozwalając, aby On nas oświecał, prowadził, orientował nas, popychał nas, gdzie On chce. On wie dobrze, czego potrzeba w każdej epoce, w każdej chwili. To się nazywa być w tajemniczy sposób płodnymi.

Innym niebezpieczeństwem jest stać się kontrolerami łaski Bożej. Wiele razy odpowiedzialni - mnie podoba się bardziej określenie słudzy - w jakiejś grupie czy wspólnocie stają się być może mimowolnie administratorami łaski, decydując, kto może otrzymać modlitwę wylania, lub chrztu w Duchu, a kto natomiast nie może. Jeżeli niektórzy tak robią, proszę Was - nie róbcie tego więcej, nie róbcie tego więcej. Wy jesteście dystrybutorami łaski Bożej, nie kontrolerami, eh! Nie bądźcie celnikami Ducha Świętego!

W dokumentach z Malines Wy macie przewodnika, pewną trasę, aby nie pobłądzić w drodze. Pierwszym dokumentem są: "Wskazania teologiczne i duszpasterskie". Drugim: "Odnowa charyzmatyczna i ekumenizm", ten ostatni napisany przez samego kard. Suenensa, wielkiego protagonisty Soboru Watykańskiego II. Trzecim jest: "Odnowa charyzmatyczna a służba człowiekowi", napisany przez kard. Sunenensa i bpa Heldera Camara. To jest Wasza droga: ewangelizacja, ekumenizm duchowy, troska o ubogich i potrzebujących, i przyjmowanie odrzuconych. I to wszystko na bazie adoracji. Fundamentem Odnowy jest adorować Boga.

Poprosili mnie, aby powiedzieć Odnowie, czego oczekuje od Was papież. Pierwszą rzeczą jest nawrócenie i miłość Jezusa, która przemienia życie i czynie z chrześcijanina świadka miłości Boga. Kościół oczekuje tego świadectwa życia chrześcijańskiego, i Duch Święty pomaga nam żyć koherencją Ewangelii dla naszej świętości.

Oczekuję od Was, że podzielicie się z wszystkimi w Kościele łaską chrztu w Duchu Świętym. Oczekuję od Was ewangelizacji poprzez Słowo Boże, która obwieszcza, że Jezus jest żywy i kocha wszystkich ludzi, oczekuję, że dacie świadectwo ekumenizmu duchowego, tym wszystkim braciom i siostrom innych kościołów i wspólnot chrześcijańskich, wierzących w Jezusa jako Pana i Zbawcę, oczekuję, że pozostaniecie zjednoczeni w miłości, jakiej Pan Jezus wymaga dla wszystkich ludzi i zjednoczeni w modlitwie do Ducha Świętego, by osiągnąć tę jedność konieczną do ewangelizacji w imię Jezusa.

Pamiętajcie, że Odnowa charyzmatyczna jest z samej swojej natury ekumeniczna. Odnowa katolicka cieszy się z tego, co Duch święty dokonuje w innych Kościołach.

Przybliżcie się do ubogich, do potrzebujących, aby dotknąć w ich ciele zranionego ciała Jezusa. Przybliżcie się, proszę. Szukajcie jedności Odnowy, bo jedność pochodzi od Ducha Świętego i rodzi się z jedności Trójcy. Podział od kogo pochodzi? Od diabła! Podział pochodzi od diabła. Uciekajcie przed walkami wewnętrznymi! Proszę! Niech nie będzie ich między Wami!

Chciałbym podziękować ICRES i Catholic Fraternity - dwom organizmom na prawie papieskim, papieskiej Radzie Świeckich w służbie światowej Odnowy, zaangażowanym w przygotowanie światowego spotkania dla kapłanów i biskupów, które odbędzie się w czerwcu przyszłego roku. Wiem, że zadecydowali podzielić się także biurem i pracować razem jako znak jedności i aby zarządzać lepiej ich zasobami. Cieszę się bardzo. Chcę także podziękować, bo przygotowywany jest już Wielki Jubileusz 2017 roku.

Bracia i Siostry, pamiętajcie: adorujcie Pana Boga - to jest podstawa! Adorować Boga! Szukajcie świętości w nowym życiu Duchem Świętym. Bądźcie dystrybutorami łaski Bożej. Unikajcie niebezpieczeństwa nadmiernej organizacji. Wyjdźcie na ulice, aby ewangelizować, głosząc Ewangelię! Pamiętajcie, że Kościół narodził się z wyjścia tego poranka Pięćdziesiątnicy! Przybliżcie się do ubogich i dotknijcie w ich ciele zranionego ciała Jezusa. Pozwólcie się prowadzić Duchowi Świętemu z tą wolnością, proszę, nie zamykajcie w klatce Ducha Świętego! Z wolnością. Szukajcie jedności Odnowy, jedności, która pochodzi z Trójcy.

I czekam na Was wszystkich, charyzmatyków świata, abyśmy obchodzili razem Wasz Wielki Jubileusz w Pięćdziesiątnicę 2017 roku na Placu św. Piotra. Dziękuję!"

Реколлекции для мужчин

Кс. Антанэла Кадэду: "Мне заўсёды вельмі хацелася прапаведваць у Беларусі"

Кс. Антанэла - італьянскі харызматык, які мае за сабой 30 год святарства. Ён жыве разам з беднымі ў Сан Паўла, што ў Бразіліі. Штодзень ён нясе Евангелле да наркадылераў, прастытутак і заблуканых душаў. Пра знаёмства з Беларуссю, Святога Духа і сваё служэнне размаўлялі Яна Ткачук і кс. Юрый Жэгарын.

Як айцец атрымаў запрашэнне ў Беларусь і чаму згадзіўся?

Пачалося ўсё з таго, што адзін са святароў з Беларусі папрасіў адну з місіянерак нашага таварыства, каб яна запыталася ў мяне, ці магу я прыехаць. Я нават не ведаю, які гэта быў святар. Я проста згадзіўся. Мне заўсёды вельмі хацелася прапаведваць у Беларусі - краіне, дзе яшчэ застаецца вялікі ўплыў Расіі.

З якім паведамленнем вы прыехалі да беларусаў?

Мне падаецца, што Беларусь - гэта менавіта тая краіна, для якой больш за ўсіх трэба прасіць Святога Духа. Таму што там, дзе каталіцтва не прысутнічае ў грамадстве на 100 адсоткаў, мы перажываем досвед першых хрысціянскіх супольнасцей, якія калісці маглі ўваходзіць у Рымскую імперыю толькі праз уздзеянне Духа Святога. І менавіта тут, у такой краіне як Беларусь, мы можам назіраць за тым, як Святы Дух адкрывае новыя гарызонты і шляхі.

У чым адметнасць заснаванай вамі супольнасці "Запавет Міласэрнасці"?

Для таго, каб пазнаёміцца з нашым таварыствам, можна зазірнуць на нашу старонку ў інтэрнэцеwww.misericordia.com.br. Там можна прачытаць, як мы развіваліся з 2000 года, і як наша таварыства прыходзіла ў іншыя краіны з Бразіліі.

Калі мы пачалі распаўсюджвацца ў Польшчы, падчас адной сустрэчы, да мяне падыйшла дзяўчына з Беларусі, са Свіслачы, яе звалі Аня, - вось менавіта праз яе мы даведаліся пра Беларусь. Цяпер яна ў нашай супольнасці і праз яе мы падтрымліваем сувязь з вашай краінай.

Ці на вашым шляху шмат перашкодаў для служэння?

Менавіта ў Бразіліі мы пачыналі і працягваем сваю працу з людзьмі, якія жывуць на вуліцы, а таксама з наркадылерамі. У такой працы, вядома, няма нічога лёгкага, наадварот - адныя складанасці. Можаце сабе ўявіць, што мы займаемся тымі, хто прадае наркотыкі, з прастытуткамі, якія ўжо не адзін год так "працуюць", дзецьмі, якія нарадзіліся на вуліцы. Яны ўжо не вераць ні ў кога, ненавідзяць усіх і іх вельмі цяжка пераканаць у чымсьці іншым.

Таму мы знаходзім такіх людзей, прыводзім іх у дамы, якія будуем, каб яны маглі адчуць сябе як у сям'і, што іх нехта любіць проста так, за тое, што яны ёсць. Менавіта тут пачынаецца той момант, калі мы чакаем дзеяння Святога Духа, бо сваімі намаганнямі мы нічога не зможам зрабіць.

Калі ж мы прыехалі ў Еўропу, мы ўбачылі, што тут ёсць бедната, не матэрыяльная, але духоўная. У Еўропе людзі не хочуць гаварыць аб тым, як цудоўна жыць верай, слухаць Божае Слова пра веру, яны хочуць бачыць сведкаў, якія пакажуць сапраўднае жыццё, даверанае Госпаду.

Якія выразныя дары айцец атрымаў ад Святога Духа?

Першы дар, які вельмі моцна адчуваецца, гэта адпачынак у Святым Духу. Таксама даволі яскравым і моцным знакам з'яўляецца малітва аб аздараўленні. Людзі маюць вельмі шмат ранаў (духоўных, псіхічных, фізічных,  - рэд.), з розных прычын. І таму яны патрабуюць канкрэтнага аздараўлення, якое прыносіць Дух Святы, дакранаючыся да кожнага.

Якія найважнейшыя рэчы Дух Святы жадае бачыць у кожным чалавеку?

Самае галоўнае - гэта тое, каб жыць тым, што мы чытаем у Бібліі, каб жыць Езусам. Жыць Езусам, які аддаў усё дзеля нашага збаўлення. Для Святога Духа найбольшай радасцю з'яўляецца бачыць такога чалавека, які здольны любіць іншага ажно да смерці.

На што сёння хварэе грамадства ў Еўропе? Якія грахі найбольш раняць Бога?

Найбольш сумныя рэчы ў Еўропе - гэта палітыка камунізму і канс'юмерызму, якія прывялі да апатыі ў грамадстве. Гэта самыя галоўныя наркотыкі. Каб перамагчы такія праблемы, трэба прасіць дапамогі праз заступніцтва Маці Божай.

Распавядзіце, калі ласка, пра некалькі прыкладаў духоўнага і фізічнага аздараўлення.

На самай справе была вялікая колькасць аздараўленняў, як фізічных, так і духоўных. Вельмі прыемна бачыць наркадылераў і прастытутак, які змяняюць сваё жыццё і адмаўляюцца ад сваіх грахоў. Гэта сапраўды вельмі моцна ўражвае - калі мы бачым, як такія людзі, адчуўшы любоў Госпада, пачынаюць рабіць рэчы, якіх мы ніколі ад іх не чакалі.

Што да фізічных аздараўленняў, мне прыходзіць у галаву такі прыклад, калі адно дзіця было хворае на рак, у яго было 6 ачагоў раку ў мазгу, а пасля малітвы ўсё кудысьці падзелася, і ён стаў здаровы.

І яшчэ адзін прыклад, калі дзяўчына выпіла атруту, каб сябе забіць, і мы ўсю ноч за яе маліліся. Лекары ўжо не давалі ніякой надзеі, бо ўнутры ў яе ўсё было выпалена. Нягледзячы на гэта, раніцай яна была поўнасцю здаровай.

Якіх пладоў вы чакаеце ад сустрэчы ў Мастах?

Калі я думаў і маліўся аб гэтай сустрэчы тут, мне прыйшло ў галаву паведамленне менавіта для вас, святароў, каб вы аддаліся пад апеку Сэрца Езуса і Марыі з Фацімы. Таму што з-за гістарычных перажыванняў, тут, у Беларусі, людзі зачынілі свае сэрцы, і ім вельмі цяжка адкрыцца наноў. Каб сапраўды вялікія благаслаўленні сплылі на людзей з Беларусі, неабходна аддацца апецы і памножыць малітву да Сэрца Езуса і Марыі з Фацімы.

Ці плануеце вы вярнуцца сюды і заснаваць сваю супольнасць у нашай краіне?

Паглядзім, ўсё ў Божых руках! (усміхаецца) Цудоўна было б, каб маладыя беларусы прыехалі на фармацыю да нас, а потым вярнуліся і самі заснавалі тут наша таварыства. Таму ўсім жадаю мужнасці. Ня бойцеся!

                                                                                                *   *   *

14 верасня скончыліся рэкалекцыі з кс. Антанэла Кадэду, які прыехаў у Масты, каб наблізіць Бога людзям, каб паказаць жывога Госпада, які ёсць сярод нас. Два дні шчырай малітвы, адарацыя, простыя, поўныя энтузіязму канферэнцыі. Фота з рэкалекцый можна паглядзець    тут.

http://grodnensis.by/

Священнический путь пророка Самуила

В ответ на грех всего Израиля (поставить царя вместо Бога) 

пророк Самуил не осуждает или отвергает народ и не закрывает глаза на грех народа, но  выбирает 

некогда установленный Моисеем, а практикованный великими Божиими пророками, 

священнический путь: 

                                 (1 Царств 12 гл) 


1. служит для народа примером собственной жизни 

2. наставляет народ

3. подает для народа Знак Божьего Присутствия

4. молится за народ 

Прыйдзі, Дух Святы! У Мастах адбудуцца рэкалекцыі з кс. Антанэла Гадэду

НАВІНЫ

13-14 верасня 

ў парафіі Маці Божай 

Тройчы Цудоўнай у Мастах 

адбудуцца рэкалекцыі “Прыйдзі, Дух Святы” з кс. Антанэла Гадэду. Кс. Антанэла Гадэду - італьянскі святар, які разам з кс. Энрыке Порку выехаў у Бразілію, каб абвяшчаць Евангелле сярод найбяднейшых жыхароў трушчоб і рабіць учынкі міласэрнасці.

Гэтыя святары займаюцца таксама найбольш заблуканымі ў жыцці людзьмі: бандытамі, наркадылерамі, прастытуткамі. Яны начуюць разам з імі на вуліцы, каб сведчыць ім аб Божай любові і дапамагчы вярнуцца да нармальнага жыцця.

Перадусім, святары ахвяруюць ім Слова Божае і моц Святога Духа.

У 2000 г. кс. Антанэла і кс. Энрыке заснавалі каталіцкую супольнасць Запавет Міласэрнасці. Сваёй паслугай яны даказваюць, што калі ў нашую штодзённасць уваходзіць вера, моц Святога Духа, сапраўдная любоў да Езуса, тады ў хуткім часе здараюцца сапраўдныя цуды. Езус ратуе, аздараўляе, дае новае жыццё, дае любоў, уваскрашае.

Кс. Антанэла і кс. Энрыке з’яўляюцца жывымі сведкамі таго, што дзякуючы евангелізацыі Езус уваходзіць у жыццё канкрэтнага чалавека, сам клапоціцца пра яго, у выніку чаго адбываецца цуд перамянення сэрца, аднаўлення розуму, навяртання ці аздараўлення.

Запісацца на рэкалекцыі можна з панядзелка па пятніцу з 10 да 15 гадзін, а таксама з 19.30 да 21.30 па нумары +375 33 3931811.

Кошт удзелу ў рэкалекцыях – 50 тыс. бел. рублёў.
Пачатак рэкалекцый у суботу а 9-й гадзіне раніцы.
Заканчэнне – у нядзелю пасля Эўхарыстыі а 15-й гадзіне.

У суботу і нядзелю ёсць магчымасць замовіць абед. Кошт аднаго абеду – 40 тыс. бел. рублёў. Для тых, хто не зможа вярнуцца дадому ў суботу, ёсць магчымасць начлегу.

Сардэчна запрашаем!