У чым зло акультызму і магіі? (заканчэнне)

     Як заспакоіць духоўны голад?
   

     Некаторым людзям наіўна здаецца, што калі яны адкідваюць Бога і перастаюць клапаціцца аб сваёй душы, то іх духоўнае жыццё «завісае», у ім нічога не адбываецца. Гэта як у гульні малога дзіцяці, якое заплюшчвае вочы і кажа, што свет перастаў існаваць, бо яно яго не бачыць. А пачне існаваць тады, калі яно адкрые вочы.
   Розніца толькі ў тым, што дзіця гуляе, а дарослай асобе прыходзіцца прымаць лёсавызначальныя рашэнні. І нават калі чалавек чагосьці не бачыць і не думае пра яго, гэта зусім не азначае, што тое «нешта» перастала існаваць. †

Яшчэ не так даўно атэісты верылі ў тое, што знішчэнне рэлігіі прывядзе да знікнення духоўных патрэб у людзей. Яны верылі, што звышнатуральныя патрэбы перашкаджаюць сканцэнтравацца на будаўніцтве «зямнога раю». Пазней аказалася, што духоўнае жыццё чалавека не церпіць пустаты. Тады выхалашчаным з рэлігіі людзям прапанавалі кампенсаваць духоўныя патрэбы матэрыяльнымі. Урэшце аказалася, што як бы чалавек не задавольваў сваё цела, яму ніколі не ўдасца заспакоіць духоўны голад. Колькасць не здольная кампенсаваць якасць. Тады на дапамогу зацятым праціўнікам рэлігіі прыйшла парадаксальная дапаможніца – магія.
   
   Сучасныя секулярныя грамадствы, адкідваючы рэлігію, з небывалай апантанасцю пагружаюцца ў магію і акультызм. Яшчэ нядаўна антыхрысціянская прапаганда кпіла з вызнаўцаў Хрыста, што яны вераць у міфы пра звышнатуральнасць, ведзьмаў, духаў. А сёння тыя, хто яшчэ ўчора высмейваў рэлігію, з глыбокай верай звяртаюцца да магіі. Яны чытаюць гараскопы, вераць гадалкам, аддаюць велізарныя грошы на экстрасэнсаў, гамеапатаў, «бабак». З трымценнем яны абвешваюцца татэмамі і амулетамі, каб нейкі прадмет (!) даў ім шчасце і грошы.
   
   Асобы, якія не ведаюць Бога, імкнуцца наталіць голад душы любой духоўнай інфармацыяй. Ім на дапамогу адразу прыходзіць рынак, які спраўна рэагуе на попыт, прапаноўваючы «духоўныя» паслугі: гараскопы, фільмы пра злых духаў, магічныя шоу з выкліканнем патаемных сіл, гаданні, прадказанні. Спажыўцоў акультызму наладоўваюць страхамі, пачуццём безабароннасці перад наканаванасцю. Той жа рынак адразу прапаноўвае ратунак ад чараў – мацнейшыя чары.
   Ведзьмары ў смокінгах і белых халатах абяцаюць не толькі перамагчы сурокі, пракляцці, цяжкі лёс, але нават дапамогуць стаць «звышчалавекам» (індыга, экстрасэнсам, ведзьмай, адкрыць «трэцяе вока»). Яны заахвочваюць «бараніць» сваё шчасце пры дапамозе амулетаў, татуіровак, масак, фігурак, заклінанняў і г.д. Звычайны абывацель, падагрэты поп-культурай, з трымценнем пахіляецца перад ведзьмай-супергероем, магам-збавіцелем, валадарамі патаемных сіл.
   
   Калі адкінуць эмацыйную мішуру, псіхаманіпуляцыі і рацыянальна прааналізаваць, хто і навошта так моцна фінансуе прапаганду акультызму, то адкрыецца старая праўда пра адвечнага ворага чалавецтва. Канчатковым вынікам гульні з патаемнымі сіламі становіцца падпарадкаванне чалавека злому духу, а праз яго – пашырэнне прасторы пекла ў гэтым свеце.

   Як распазнаць падман злога духа?  

   Сярод шматлікіх акультных практык, праз якія сатана намагаецца ўвайсці ў жыццё сучаснага чалавека, узгадаем найбольш адыёзныя, у дэманічнасці якіх хрысціяне могуць сумнявацца.
   Як гэта ні парадаксальна, але існуе немалая група людзей, на якіх сатана дзейнічае праз сны. Часта гэта выглядае як сустрэча з памерлымі сваякамі. Неаднаразова святарам прыходзіцца ратаваць людзей ад «бабак», якія практыкуюць чары, нібыта пераказаныя ім у сне іх памерлай мамай, бабуляй, дзедам. Здаецца, не трэба тлумачыць хрысціянам, што дэман можа прыняць нават воблік святога, толькі б нейкая асоба пачала выконваць яго распараджэнні. Таму трэба глядзець не на воблік, а на тое, да чаго заклікае дадзеная асоба. Калі гэта нешта падазронае, спрэчнае з Бібліяй і вучэннем Касцёла або ствараючае альтэрнатыву Божым сродкам збаўлення, значыць, за справай стаіць злы дух.
   

Яшчэ адной цяжкай формай дэманічнага зняволення можа быць наіўная практыка варажбы, гаданняў, прадказванняў будучыні. Свядома ці не, але розныя фальклёрныя гурткі ў межах абрадавых гульняў і клопату аб даўніх традыцыях могуць выклікаць дэманаў і вучыць дзяцей акультным практыкам (напрыклад, купальская ці калядная варажба). Кожны сур’ёзны хрысціянін дыстанцыруецца сам і не дапускае сваіх дзяцей да гульняў з духамі. Гэта прамое парушэнне першай Божай запаведзі і стварэнне ідэальных умоў для кантакту з дэманам.
   
   Чарговым слабым пунктам, які імкнецца выкарыстаць злы дух, каб зняволіць чалавека, можа быць сітуацыя цяжкай хваробы або жыццёвая драма. У выпадку вялікага гора, калі ўрачы нічым не могуць дапамагчы, узнікае вялікая спакуса шукаць ратунку не ў Бога, а ў знахараў, «бабак», гамеапатаў і да т.п. Хрысціянам варта ведаць пра тое, што як бы ні называлі свае здольнасці розныя аздаравіцелі («біяэнергія», «астральная энергія», «новая медыцына» і г.д.), кожная сіла па-за Богам і фізікай – гэта дэманічная пастка або звычайны падман. Сам факт раптоўнага паляпшэння фізічнага або псіхічнага здароўя з дапамогай патаемных сіл – гэта яшчэ не дастатковая аснова, каб сцвярджаць аздараўленне.
   

Экзарцысты прапаноўваюць некалькі прынцыпаў, паводле якіх правяраецца праўдзівасць аздараўлення:
  

  1. Касцёл прытрым­ліваецца прынцыпу поўнага аздараўлення чалавека. З гэтым звязаны прыярытэт духоўнага аздараўлення перад фізічным, якое наўпрост не абумоўлівае нашую вечнасць (рай або пекла). З сапраўдным паляпшэннем цялеснага здароўя заўсёды звязаны духоўныя плады: унутраны спакой і радасць, любоў, вера, пакорлівасць, жаданне паяднання з іншымі людзьмі. Вельмі часта адсутнасць духоўных пладоў здраджвае сатанінскай імітацыі аздараўлення чалавека. У такім выпадку пасля «аздараўлення» праяўляюцца адваротныя духоўныя плады: агрэсія, страхі, замкнёнасць, падазронасць, прыгнечанасць, нянавісць да ўсяго Божага. У далейшай перспектыве хвароба праяўляецца з большай сілай, але ўжо ў іншым выглядзе.
   
   2. Аздараўленне ад Бога заўсёды звязана з пачуццём вялікай удзячнасці Пану Богу і вялікай любоўю да Яго і ўсяго, што з Ім звязана. Дэманічныя «аздаравіцелі» найчасцей чакаюць ад пацыентаў псіхалагічнай веры (канцэнтрацыя волі, самаўнушэнне), якой спадарожнічае пачуццё цяжкага абавязку, няволі, прымусу.
   
  3. Заўсёды трэба звярнуць увагу на саму асобу аздаравіцеля. Звязаныя са злым духам людзі або самазванцы часта здраджваюць сабе ў тым, што чэрпаюць сілы ад нейкага прадмета, патаемных духаў, заклінання, рытуалу. Яны прыпісваюць боскую моц нейкай энергіі або асобе па-за Богам. Часта такі «аздаравіцель» стараецца пераканаць, што толькі праз яго можа прыйсці дадзеная сіла і што ён – рэальная альтэрнатыва Хрыстоваму дзеянню ў сакрамантах Касцёла.
   
На самой справе Бог заснаваў Касцёл як асяроддзе збаўчага дзеяння. У ім дае нам сакраманты як наймагутнейшыя сродкі збаўлення, дзеяння Яго ласкі. Таму няма нічога больш эфектыўнага, чым дзеянне самога Бога ў Яго сакрамантах і іншых харызматычных дарах Касцёла.

 “Ніхто не застрахаваны ад меркантыльных спакус, я і сама раней наводзіла на людзей сурокі (порчу) за грошы... 

Але аднойчы я зразумела, што ўсе мае ўчынкі дрэнныя... Дапамагаючы адным, я калечу іншых. Я зразумела, што ісці на здзелку з д’яблам заўсёды небяспечна”. Гэта словы адной вядзьмаркі – зоркі папулярнага расійскага шоу, якое прапагандуе магію і акультызм. Ужытая тут цытата – гэта не ўрывак з пакаяння чараўніцы. Наадварот. Гэта спроба пераканаць людзей у тым, што акультызм – гэта добра і карысна. Дастаткова толькі адрозніваць “белую” магію ад “чорнай”. †

   У наш час ужо не модна, як у мінулым стагоддзі, быць атэістам. Сучасная культура навязвае нам іншы вобраз супергероя – індыга, валадара патаемных сіл. Нам насаджаюцца фільмы і тэлепраграмы аб акультызме, чарах. Пад уздзеяннем прапаганды нават веруючыя хрысціяне пачынаюць сумнявацца ў шкоднасці магіі. Новае пакаленне, выхаванае на прыкладах герояў тыпу Гары Потэра, вабіць свет акультызму. На пытанне “Ці існуе розніца паміж «белай» і «чорнай» магіяй?” сучасны абывацель паспяшаецца адказаць: “Існуе вялікая розніца! Дрэнная толькі «чорная» магія, а «белая» – добрая і карысная”. А калі вы тое самае пытанне зададзіце святару-экзарцысту, да якога пастаянна прыводзяць ахвяр “нявінных” гульняў з духамі, то адказ будзе адназначны: кожная магія па сваёй прыродзе – зло. На жаль, наіўныя ахвяры шарлатанаў, ведзьмароў і злых духаў не жадаюць чуць праўды. Аднак, назіраючы за тым, як моцна фінансуецца прапаганда магіі ў мас-медыях, ёсць над чым задумацца.
   

Адкуль паходзяць чары?

  Кожны разумны чалавек, сустрэўшыся з феноменам акультызму, задумаецца ў першую чаргу аб яго паходжанні. Навукоўцы лічаць, што існуюць тры гіпотэзы, якія нейкім чынам маглі б растлумачыць экстрасэнсорныя паводзіны некаторых людзей.
    Паводле першай гіпотэзы, экстрасэнс ці вядзьмар можа быць проста хітрым ашуканцам. Добра апанаваўшы метады псіхаманіпуляцый і гіпнозу, ён лёгка можа зманьваць публіку. Ашуканец імкнецца працаваць індывідуальна або з вузкім колам псіхалагічна слабых і ўражлівых людзей. Ён заўсёды будзе хавацца за аўрай патаемнасці, як гэта робіць фокуснік (шырма, ілюзіянізм, іншыя сродкі адцягвання ўвагі).
    

Паводле другой гіпотэзы, экстрасэнсорыка (даслоўна – “адчуванне чагосьці па-за”, “звышадчувальнасць”) можа быць звязана з індывідуальнымі асаблівасцямі псіха-фізічнай натуры чалавека. Гэта значыць, што незвычайныя здольнасці могуць быць звязаны з гіперадчувальнасцю асобы на знешнія і ўнутраныя раздражняльнікі. Гэта выражаецца ў адмысловай суперінтуіцыі. Чалавек адчувае тое, на што іншыя проста не звяртаюць увагі. А калі такая звышадчувальная асоба мае яшчэ надзвычай развітыя здольнасці сінтэтычнага мыслення (складвання фактаў, вывадаў), то можа з высокай доляй праўдападобнасці прадбачыць наступствы падзей і паводзін чалавека. Такія здольнасці, на мяжы псіхапаталогіі, для простага абывацеля будуць выглядаць як звышнатуральныя.
   
   Некаторыя прыхільнікі гэтай гіпотэзы дапускаюць існаванне неадкрытых навукай фізічных і псіхічных уласцівасцей чалавечай прыроды. На гэтай гіпотэзе грунтуюцца пошукі навукоўцаў, якія вераць у магчымасць паўстання новага чалавецтва “супермэнаў”, “індыга” і т.п. Гэтая версія гіпотэзы балансуе на мяжы навуковай фантастыкі і наіўнай веры ў бязмежны (боскі) патэнцыял чалавека.
   

 Трэцяя група вучоных схіляецца да гіпотэзы, што звышнатуральныя здольнасці могуць быць звязаны з уздзеяннем на чалавека іншай разумнай і нябачнай істоты. Гэтая навуковая гіпотэза блізкая да таго, што сцвярджае Біблія і вучэнне Касцёла. Вучоныя гэтай катэгорыі разгублена аналізуюць дзівосныя факты і шукаюць істот з “паралельнага свету”.
    Хрысціянства са шматвяковага досведу ведае аб існаванні рэальных духоўных істот. Акрамя таго, Касцёл мае канкрэтныя інструменты і адпрацаваныя спосабы, як сябе паводзіць у сітуацыі кантакту з духоўнымі істотамі. Мы ведаем, што гэта разумныя Божыя стварэнні, якія не маюць фізічнага цела, здольныя ўступаць з людзьмі ў кантакт. Яны падзяляюцца на дзве катэгорыі: анёлы (добрыя духі, пасланцы Бога, памагатыя і ахоўнікі людзей) і дэманы (злыя духі, былыя анёлы, збунтаваныя супраць Бога, якія кіруюцца ідэяй выкарыстання і вынішчэння людзей).
    

Вучэнне Касцёла адназначна перасцерагае хрысціян, каб яны ніколі не прымалі ўдзелу ў нейкіх сеансах, звязаных са звышнатуральнымі патаемнымі сіламі. Гаворка тут ідзе пра рэальную пагрозу нават пры пасіўным удзеле ў магічных практыках (глядач, памагаты або спадарожнік асобы, якая ідзе да “бабкі”). Касцёл, маючы шматвяковы вопыт змагання з дэманічнымі сіламі, перасцерагае вернікаў, што заўсёды існуе пагроза ўздзеяння дэманічных сіл на чалавека нават пры пасрэдным удзеле (per accidens) у нейкай “гульні” з патаемнымі сіламі. Бо звычайнаму чалавеку суб’ектыўна можа падавацца, што ўсё нармальна, бо ён не бачыць фізічнай пагрозы. А адкрыць нейкую асобу на дзеянне злога духа можна вельмі проста, пераконваючы яе, што гэта проста шоу, гульня, звычайная праграма на тэлебачанні.
   

 Таксама, калі нейкі маг ці экстрасэнс пераконвае кліента, што ён дзейнічае ад Бога, не азначае, што так ёсць на самой справе. Нават наяўнасць пабожных “дэкарацый” у знахара можа быць манёўрам псіхалагічнай маніпуляцыі (падману). Акрамя таго, на пачатковым этапе нават самі медыумы, “бабкі” ці экстрасэнсы могуць паддацца суб’ектыўнаму перакананню, што яны маюць надзвычайныя сілы. Але дастаткова мінімум самакрытычнасці, каб адкрыць жахлівую праўду: паранармальныя магічныя здольнасці – гэта дзеянне не самога чалавека, а рэальнага дэмана, якога ён упусціў у сваё жыццё.
  
   кс. Андрэй Рылка 
    
   07 верасня 2012                                                         

                                                                                     Працяг у наступным артыкуле
                      
                        Слова Жыцця №16
 
  інфармацыйна–рэлігійная газета Гродзенскай дыяцэзі

  
                                

Духоўныя раны. Як іх лячыць?

                                                                         Айцец Таміслаў Іванціч  (часопіс «Рэха Меджугор’я…»)

Галоўнае, іх не трэба аналізаваць.
Ніколі не аналізуй сваёй дэпрэсіі, сваёй пакуты, свойго болю, таму што толькі павялічыш свае праблемы.
Адзіны сродак духоўнага ацалення — дазволіць Езусу лячыць твае раны. Глядзі толькі на дабро — тады ўжо будзеш здаровы.
Калі хочаш, каб прайшла твая хвароба: анкалогія, запаленне лёгкіх, грып, тады глядзі на сябе так, быццам у цябе няма анкалогіі, грыпу, запалення лёгкіх, няма тваёй хваробы.
Пакуль глядзіш на свае балячкі, будзеш яшчэ больш хворы.

З уласнага вопыту

Я збіраўся ехаць у Аўстрыю, дзе мяне чакалі 600 чалавек — сужэнскія пары. Павінен быў праводзіць для іх рэкалекцыі. Аднак напярэдадні ад’езду захварэў на грып. Балелі ўсе мае косці, мышцы, горла, у мяне была высокая тэмпература, пацеў. Лёг у ложак і гавару сам сабе: так, гэта грып. Думаў, каго б мне паслаць на рэкалекцыі замест сябе: трэба гаварыць на нямецкай мове, трэба ведаць, што сказаць. Кажу: ну так, я не магу паехаць, бо ў мяне грып. Так гаварыў кожны раз, калі штогадзінна мераў сабе тэмпературу. А 23-й гадзіне неяк апрытомнеў і запытаў сябе: чакай, хто я, Іванціч ці не? Калі — Іванціч, гавару ўсім: не вер у хваробу, а толькі ў здароўе. У такім выпадку павінен пачаць гаварыць, што я — здаровы і паеду ў Аўстрыю. Аднак ува мне ўсё пратэстуе: хіба ты шалёны, як можаш так хутка выздаравець, гэта ж нерэальна, ведаеш сам, як такая хвароба лечыцца. Сціснуўшы зубы, я прамовіў: я — здаровы! Паўтарыў гэта дзесяць разоў, а гэта значыць, што я бачыў сябе, і мой дух бачыў мяне здаровым. Такім чынам мой дух заклікае маё цела, маю псіхіку да барацьбы з хваробаю.
Па-другое: словы «я — здаровы» — гэта мой загад як шэфа для майго цела, якое павінна быць здаровым. Затым дзесяць разоў паўтарыў: веру, што ўсё будзе добра! Тою ноччу пераапранаўся аж тры разы, бо моцна пацеў, а раніцою быў цалкам здоровы. Пасля абеду паехаў у Аўстрыю.

Навучыцеся жыць згодна з духам

Кожнае тваё дрэннае слова забівае цябе. Кожная твая згода на ўсялякае зняволенне, хваробы, войны, зло стварае тое, чаго баішся. Вучыся гаварыць здаровыя словы. Вырашальным з’яўляецца менавіта слова, а не думка. Езус гаворыць: тваё слова цябе збавіць і тваё слова цябе асудзіць. Слухай, як гаворыш, і для цябе гэта будзе ясна. Зразумееш, чаму ты такі нешчаслівы. Калі ў мяне нехта пытае, як я сябе адчуваю, я звычайна адказваю, што не адчуваю сябе добра. Усе глядзяць на мяне і пытаюцца, што здарылася. Я адказваю, што адчуваю сябе цудоўна, а не проста добра. Заўсёды адказвай, што адчуваеш сябе выдатна. Твае прыяцелі будуць радавацца, а ворагі — засмучацца.

Лечым духоўныя раны

Зараз адбудзецца першая малітва, гэта значыць, што сэрцам мы будзем звязаныя з Езусам. Будзем унутранымі вачыма глядзець у вочы Езуса, назіраючы, як Ён праходзіць па нашым жыцці ад моманту зачацця праз усе 9 месяцаў, калі мы былі ва ўлонні маці, потым — праз 20, 50, 80 гадоў — столькі, колькі маеш іх цяпер. Толькі глядзі, як Ён кладзе руку на кожную тваю рану, забірае хваробы і аздараўляе цябе. Гэта толькі адзін спосаб.
Другі спосаб: збіраеш усе свае раны, страхі, праблемы і ствараеш такі «духоўны мяшок», у які іх складаеш. Моцна завязваеш гэты мяшок, каб хваробы не маглі выскачыць, і перадаеш яго ў рукі Езуса. Пры гэтым нізка пакланіся і скажы Яму: «Дзякую, цяпер буду здаровы». Потым здарыцца тое, што адбывалася, калі Езус хадзіў па зямлі і аздараўляў. З табою таксама гэта адбудзецца. Паспрабуй!

Зручна ўладкуйцеся ў сваіх крэслах

Сядзь так, каб уявіў, што не павінен рухацца на працягу 100 гадоў, нібы пачалася вечнасць. Потым адразу ж вяжы «духоўны мяшок». Успомні, што цябе ў тваім мінулым моцна засмучала і турбавала — усё зло, якое перажыў. У думках (духоўна) усё гэта злажы ў той мяшок: свае грахі, усе раны і рубцы, якія засталіся пасля грахоў, крызісы, страты, хваробы, адсутнасць веры, сумненні, сямейныя трагедыі. Збяры ўсё гэта ад моманту свайго зачацця.
Памятай: ты — не адзін, Езус з табою. Таму слухай, як Езус гаворыць:«Усё злажы ў той мяшок, усё, што было негатыўнае». У канцы, як ужо ўзгадвалася, добра завяжы той мяшок і аддай у рукі Пана, каб Ён прыбіў яго да свайго Крыжа. Назірай, што будзе адбывацца з табою. Езус цяпер перажывае за тваю хваробу, Езус усё направіць.

Другі спосаб аздараўлення

Трэба ў малітве наблізіцца да Езуса як да лепшага сябра. Ідзеш пры Езусе, перад Езусам ад моманту свайго зачацця і толькі глядзіш, як Хрыстус ідзе і лечыць. Евангелле гаворыць, што дастаткова было, каб Яго цень проста падаў на чалавека, і той адразу ж ацаляўся. Дастаткова было Езусу пакласці на кагосьці руку альбо здалёк сказаць: «Будзь здаровы!» —
і адбываўся цуд аздараўлення. Глядзі на Езуса, на тое, як Ён праходзіць праз усё тваё мінулае і дазволь, каб Яго прысутнасць вылечыла ўсе твае хваробы. Цяпер паслухай, як Езус у цябе пытаецца: «Што яшчэ?» Скажы Яму: «Езу, пакладзі свае рукі на мае раны і ацалі». Пры гэтым пакажы Яму гэтыя раны.

Трэці спосаб аздараўлення

Папрасі Езуса, каб сказаў толькі слова, і будзе аздароўлена душа твая. «Езу, скажы толькі слова, і не будзе мне балець тое, чым зграшыў.
Скажы толькі слова, і не буду баяцца, што я — фізічна хворы, скажы толькі слова —
і змагу прабачыць людзям».

Неабходна вера

Шчыра скажам Езусу, што верым Яму, як у Евангеллі. «Веру, што будзе ўсё добра. Езу, веру Табе!» — гэта трэба сказаць языком, а не думкамі. А цяпер дазволь Езусу, каб прывёў цябе да свайго Айца. Прыходзіш, як марнатраўны сын, і глядзіш, як Айцец Нябесны прагне цябе абняць. Толькі паўтарай сабе: «Ты мяне любіш, Ойча! З Табою мне вельмі добра. Ты мяне любіш, я для Цябе бясцэнны. Ты на маім баку, усё будзе добра». А цяпер паглядзі на сябе як на таго злачынцу, які вісеў па правым баку ад Езуса. Хрыстус яму ўсё прабачыў. Падумай, ці верыш, што Ён і табе ўсё прабачыў, і скажы: «Веру, Езу, што Ты прабачыў усе мае грахі ад моманту майго зачацця аж да сённяшняга дня. Дзякую Табе, Езу, дзякую ад усяго сэрца!».

Падрыхтавала Галіна Горская.
Паводле часопіса
«Рэха Меджугор’я…»,
№285, кастрычнік 2011 г.

                   Як можна навярнуць да Бога іншых?

Навучыўся я гэтаму ў 1987 годзе, калі ў Аўстрыі пасля аднаго семінара да мяне падышла жанчына і запытала, як яна можа дапамагчы свайму сыну, які яе ненавідзіць. Яна не бачыла яго 10 гадоў, бо ён не хоча да яе прыйсці, спрабаваў нават забіць сябе, але быў выратаваны. Цяпер служыць у войску ў Аўстрыі. Адна яе дачка мае стасункі з мужчынам як палюбоўніца, другая жыве з нейкім мусульманінам. «Як я магу ім дапамагчы?» — пытала яна ў мяне.
Я тады спантанна адказаў так:  

па-першае, няхай пані разам з Езусам звернецца да сваіх дзяцей у духу (трэба выбраць час, калі ў пакоі нікога няма). Трэба ў духу глядзець ім у вочы і сказаць: «Прабачаю вам». Потым паўтараць: «Прабачаю вам, бо ведаю, што вы хворыя. Ведаю, што церпіце з-за таго, што такімі з’яўляецеся. Ведаю, сыне, што ты найбольш церпіш, прабачаю табе».

Другое — скажы: «Сыне, прабач мне, што не разумела цябе. Прабач, што недастаткова цябе любіла, калі ты быў ува мне і калі быў малым. Прабач, што і цяпер гавару пра цябе блага. Прабач, што не веру ў тваё навяртанне. Прыкра мне, прабач мне».

Трэці крок: «Сыне, прагну любіць цябе гэтак, як цябе любіць Бог. Прагну вырваць цябе з гэтага граху нянавісці і самагубства. Хачу, каб ты стаў здаровым чалавекам».

Чацвёрты крок: «Сыне, я дзякую Богу за цябе. Божа, дзякуй Табе за тое, што даў мне сына. Дзякую, што праз яго зменіш і мяне, а праз мяне — змененую — цяпер зменіш яго».
«Добра, але як я павінна маліцца за яго?» — спытала жанчына. Я адказаў: не маліцца, але глядзець у яго дух і гаварыць: «Прабач мне, і я прабачаю табе, прагну для цябе таго, чаго прагне Бог, і дзякую Богу за цябе».
«А ці ксёндз будзе за яго маліцца?» — спытала яна мяне. Я адказаў: «Не, не буду за яго маліцца. Вы за яго ўжо 10 гадоў моліцеся — і што? Нічога! Паўтараю яшчэ раз: ідзіце з Езусам да свайго сына і, звяртаючыся да яго духу, гаварыце тое, што я ўжо вам казаў». «Колькі разоў гэта казаць?» — спыталася яна. «Сто разоў у дзень!» — адказаў я. Яна з недаверам прамовіла: «Добра, але можа ёсць яшчэ штосьці?» «Не, не маю нічога іншага, толькі тое, што сказаў». Жанчына зноў пытаецца: «Але усё ж такі — як трэба маліцца?» Я паўтарыў ёй усё яшчэ раз, потым яшчэ і яшчэ раз.

Аднак жа цуды здараюцца

Праз два месяцы атрымаў ад яе ліст. Жанчына пісала: «Паважаны прафесар, здарыўся цуд. Нядаўна патэлефанаваў мне сын і спытаў: мама, ці можаш мне прабачыць, што ненавідзеў цябе на працягу 10 гадоў? Мама, ці магу я вярнуцца дадому? Мама, я быў вельмі злы, але ў апошнія дні штосьці ўва мне змянілася, не магу больш так жыць». Маці пісала, што адказала, каб сын прыязджаў як мага хутчэй. Праз гадзіну ён ужо быў у яе. Абняліся і доўга плакалі. Потым не маглі нагаварыцца…
Прайшло тры месяцы, як я атрымаў той ліст. Зноў паехаў у Аўстрыю на семінар. Аднаго дня да мяне падышла тая самая жанчына са сваім сынам. Я спытаўся у яго, ці праўда, што ён на працягу 10 гадоў ненавідзеў сваю маці? Ён сказаў, што гэта сапраўды так. На пытанне, ці ён цалкам змяніўся, адказаў, што цалкам, без ніякіх сумніваў. Маці дадала, што апошнім часам ён знайшоў сабе дзяўчыну і хоча браць з ёю шлюб у касцёле. Сказаўшы, што гэта яшчэ не ўсё, жанчына запрасіла ўвайсці сваю дачку разам з мужчынам, які быў яе каханкам. Дачка сказала, што яны хочуць узяць шлюб і пачалі хадзіць у касцёл на катэхізацыю. Я спытаўся, што іх змяніла? Адказалі: «Не ведаем, нібы зрок вярнуўся». Але і гэта яшчэ было не ўсё. Маці прывяла другую дачку, якая таксама жыла са сваім хлопцам без шлюбу. Ён мусульманін, але яны таксама вырашылі ўзяць касцёльны шлюб. Ён гатовы нават ахрысціцца. Я запытаўся ў яго, ці гэта праўда, а не якісь там жарт. Ён упэўнена адказаў, што гэта не жарт. Я нагадаў яму, што гэта небяспечна, бо, паводле Карану, яго могуць проста забіць. Адказаў, што не баіцца. І вось тут я ўсклікнуў: «Аднак жа цуды здараюцца!»
Тыя, хто моляцца, як гэта кабета, ведаюць: людзі мяняюцца. Таму з гэтай хвіліны ўжо не пытайцеся ў мяне, як навярнуць да Бога дачку, мужа, жонку. Калі ты зменіш свае адносіны да іх, і яны зменяцца да цябе. Калі ты ім прабачыш ад усяго сэрца, яны адчуюць, што ты прыняў іх у сваё сэрца. Калі ты просіш іх, каб яны табе прабачылі, тады яны адкрываюць свае сэрцы і гавораць: прыйдзі да нас. Калі ты іх любіш гэтак, як любіць іх Бог, тады яднаеш іх з Богам. Дух Божы ўваходзіць у цябе і ў іх, змяняючы вас. Калі цяпер дзякуеш Богу, то твая вера ў тое, што ўсё табе ўдасца, расце бязмежна.

Як дапамагчы хворым і залежным?

А таксама тым, хто думае пра самагубства, перажывае дэпрэсію? Трэба злучыць іх з безумоўнаю любоўю Бога. Як? Перадусім, калі яны — хрысціяне, вы павінны ім растлумачыць, што Бог — гэта абсалютная любоў і дабрыня. Бог гэтага хворага чалавека любіць бязмежна. З моманту зачацця Бог хацеў, каб менавіта ён прыйшоў у гэты свет, таму і стварыў яго. Бацькі далі яму толькі свой псіхафізічны ўзровень, а Бог стварыў яго і яго душу. Дазвольце, каб гэты чалавек падчас медытацыі паволі спазнаваў, што Бог яго любіць. Трэба, каб ён пакрысе перажываў гэта, паўтараў услых, каб хутчэй дайшло да яго душы. Гэта — першы лек ад усіх хваробаў. Не рабіце нічога іншага, перадусім злучыце яго з безумоўнай любоўю Бога.

Супрацьпаказана ў гэтых выпадках пачынаць з малітваў вызвалення. Нельга гаварыць пра грахі і змушаць чалавека да споведзі, нагадваць яму пра д’ябла і пра нешта негатыўнае, не. Найперш трэба суправадзіць чалавека да Божай любові і нагадаць яму, што Бог заўсёды быў у яго жыцці, але ён проста гэтага не ведаў.

Акрамя таго, нельга аналізаваць хваробы гэтага чалавека. Нельга дазваляць, каб яна ці ён расказвалі пра сваю хваробу, асабліва псіхічную, бо гэта іх проста заб’е. Псіхааналіз забіў шмат людзей, пра што сведчаць мае калегі псіхіятры. Калі аналізуеш псіхічную альбо фізічную хваробу чалавека, сам нейкім чынам упадаеш ў яе, бо ўваходзіш у яе і ўжо не можаш дапамагчы таму чалавеку. Найперш дапамажы яму ўсвядоміць, што Бог яго вельмі любіць ад моманту зачацця і ніколі, якое б ні было яго мінулае, не пераставаў любіць. Самае галоўнае — трэба напоўніць гэтага хворага Божай любоўю. Зразумейце, што трэба менавіта любіць Бога, напаўняцца Яго Божаю любоўю, купацца ў Яго любові, цешыцца Яго любоўю.

Айцец Таміслаў Іванціч
Аўтар/перакладчык Галіна Горская.
Паводле часопіса «Рэха Меджугор’я…», №287, снежань 2011 года. 

Мария - наша небесная Мама

Мама - самый близкий и дорогой нам человек на земле. Насколько близка нам наша мама и сколько любви вложила в нас настолько наверное мы способны любить и воспринимать себя зрелой и самостоятельной личностью и наоборот насколько нам не хватало любви нашей мамы настолько мы страдаем и комплексуем...
     Господь знает ограниченные возможности наших матерей их проблемы и раны которые они получают от своих мам или окружающих поэтому на кресте умирающий Иисус, понимая нас, вверяет нас в материнскую опеку Своей Мамы - Марии, Пресвятой Богородицы (Евангеле от Иоанна, глава 19,26-27)
.
Года 3 назад, я переживал большие внутренние трудности. молился принимал участие в реколекциях и индивидуальных молитвах с людьми большой веры. находил поддержку и понимание но все равно не мог до конца разрешить и освободиться от тягот.

Тогда поехал в Австрию на встречу молитвенных - Марийных групп. На эту встречу приехали Иван и Мария, визионеры из Меджугорья. Это была моя очередная встреча с Господом в молитве, встреча с интересными людьми веры, путешествие. Там чувствовал необычный покой и радость и все таки я понимал что вернусь домой а значит и к своим проблемам..

..вернувшись домой я молился и как прежде служил Господу по своим силам и возможностям. Через 3 месяца я обнаружил изменение своего отношения к создавшимся проблемам в лучшую сторону а через 6 месяцев они совсем ослабли и где то через 9 месяцев они стали для меня скорее воспоминанием...

Так я возродился Божьей Благодатью в Сердце Пресвятой Девы, а теперь и моей, Небесной Мамы - Марии!

Не опережая решения Христовой Церкови относительно Меджугорья и опираясь на авторитетное высказывание при жизни Блаженного Иоанна Павла II, о чем  можем прочитать в его личных письмах, ныне публикуемых, с радостью делюсь его стветом  Корейскому епископу "коммунизм разрушила Пресвятая Дева, явившаяся в Фатиме и Меджугорье"

Так же, Пресвятая Мария 3 года назад в Своем любящем, материнском Сердце, нежно и практически незаметно и Силой Божьей Любви разрушила - мои внутренние терзания !!!

Поздравляю Вас, дорогие наши читатели с Торжеством
Рождества Пресвятой Девы Марии!!!

Приглашаем к нам приехать либо сердцем в молитве присоединиться к нам на Парафиальное Торжество в Трабы (Гродненская область Беларусь), 9 сентября, в 14.00

Сам Дух Святой ходатайствует за нас

"Также и Дух подкрепляет нас в немощах наших; ибо мы не знаем, о чем молиться, как должно, но Сам Дух ходатайствует за нас воздыханиями неизреченными. 

Испытующий же сердца знает, какая мысль у Духа, потому что Он ходатайствует за святых по воле Божией."

Послание к Римлянам, глава 8,26-27


"Уже не молюсь за того, кто обращается ко мне, а только отдаю его нужды - 
Духу Святому, поскольку Он молится во мне. 

Не прилагаю никаких усилий и не трачу жизненной энергии на молитву, 
потому что вся Сила и Усилие приходят - от Духа Святого,
а я только - отдаюсь Его Силе!

Не как в прошлом: 
напрягал свои мышцы, эмоции чтобы принять решение
чтобы совершить акт отдачи себя Богу, акт любви, доверия и т д." 

о.Джеймс Манджакал



 

Насколько Бог силен в моей жизни?

Сложные житейские ситуации утомляют нас, вносят в нашу жизнь стрессы, напряжения, с которыми не всегда умеем совладать.
Псалом 61 , одно из многочисленных мест Святого Писания, в котором Господь приглашает нас искать "Только в Боге успокаивается душа моя: от Него спасение мое. Только Он — твердыня моя, спасение мое, убежище мое: не поколеблюсь более." 1-2 стихи

Господь предпочитает, чтобы мы решали сложившиеся ситуации, средствами же решения - призывает воспользоваться Его Силой. Наше участие в решении наших задач направлена на то, чтобы мы формировались все больше тем "собой" каким нас изначально задумал Господь, чтобы все больше уподоблялись Ему.

Повнимательней присматриваясь к тем строкам Слова Божия, которые больше всего прикасаются моего сердца и вслушиваясь в Его Голос, говорящий во время размышления над Словом Божиим, я почувствовал, "что Бог Велик" ! и это само собой разумеющееся для верующего человека и это еще не законченная мысль всего, что здесь хочет нам передать Господь.

Бог пришел к нам и желает продолжать Приходить и Быть великим теперь уже - в нашей личной жизни!!! Иисус пришел в наш мир и приходит лично к каждому и особенно, начиная с момента Тайной Вечери Великого Четверга - чрез Пресвятую Евхаристию !

И тогда я сделал себе выводы, что в нашей личной жизни, в нас самих Господь настолько велик, насколько мы близки Ему, насколько близко мы к Нему приблизились -  "ибо Ты воздаешь каждому по делам его." 13 стих

Автор псалма приглашает  "Народ! надейтесь на Него во всякое время; изливайте пред Ним сердце ваше: Бог нам прибежище!" (9 стих) 

В этом псалме Господь приглашает развивать с Ним глубокие и дружеские отношения посредством упования на Него и  непрестанного излияния Ему своего сердца. 

И тогда наши дружеские отношения с Господом откроются  Величием Господа и в нас, и  глубоким Евангельским преображением нас...
                                                                                        Администратор

 

Христианин не может иметь отношения с живым Богом, веря в гороскопы

В некоторых случаях дети могут страдать из-за последствий грехов своих родителей.  Например, если отец, мать, бабушка или дедушка занимаются или занимались оккультизмом. - Может быть, вас в детстве, пытаясь лечить от каких-то болезней, водили к бабкам-шептухам. А ведь народные целители с их «молитвами» - это тоже служители оккультизма.  Многие из наших прихожан постоянно посещают храм, исповедуют веру в Бога и в то же время заглядывают в гороскоп: что там ждет на следующей неделе?  Братья, если у вас есть дома какие-то обереги, амулеты и все, что связано с магией, колдовством, гаданием, оккультизмом - просто выбросьте эти вещи! - призвал прихожан во время проповеди настоятель гомельского католического прихода. Действительно, христианство живет на наших землях уже больше тысячи лет, но от веры в языческих богов, точнее в суеверия, никак не отвыкнем. Ведь гораздо проще загадать желание, заплатить колдунье деньги за «лечение» от болезни или «приворот», чем искать живого Бога, иметь с ним взаимоотношения, исполнять Его волю.  Автор: gomel.catholic.by

Як адкрыць Госпаду сваё сэрца?

 
Айцец Джэймс Манджакал
прыехаў з рэкалекцыямі ў Рось 29 чэрвеня – 1 ліпеня.


Яго прыезду чакалі чатыры тысячы вернікаў. Хтосьці прыехаў на інвалідным вазку, хтосьці быў на мыліцах, з кійкамі, прывезлі паралізаваных, старых людзей і немаўлят, прыехалі цэлымі сем’ямі. 

Начутыя пра цуды ацалення, вернікі спадзяваліся пачуць і сваё імя падчас адарацыі Найсвяцейшага Сакраманту: “Юзаф, Ян, Ганна, праслаўляйце Бога, вы ацаліліся!”

Як і сотням тысяч вернікаў па ўсёй зямлі, а. Джэймс раскрыў прысутным на рэкалекцыях у Росі таямніцу ацалення: “Адкрыйце свае сэрцы на Езуса. Госпад гатовы ў іх прыйсці”.

Гэтая простая ісціна аказваецца надзвычай цяжкай, каб увасобіць яе ў сваё жыццё. Чалавечы грэх, унутраныя раны, нашая слабасць, нявер’е, сумненні закрываюць нас ад дзеяння Святога Духа.

Як я магу са сваім болем, смяротнай хваробай, глыбокай ранай стаць перад Хрыстом у Гостыі і паверыць, што Бог хоча майго ацалення, што Ён дае мне яго? А. Джэймс нястомна ездзіць па свеце і ўсім сваім служэннем спрабуе пераканаць: ацаленне магчымае, трэба толькі паверыць!

Што такое супраціўленне злога духа, а. Джэймс зведвае практычна штодня. Калі ён едзе куды-небудзь з рэкалекцыямі, абавязкова штосьці здараецца – ці хвароба, ці аварыя. Кожную раніцу а. Джэймс устае, робіць знак крыжа на ілбе і кожнай частцы свайго цела і загадвае злому духу адысці. †

Момант інтэрв’ю з а. Джэймсам Манджакалам

  – Самая вялікая праблема сёння ў тым, што свет адышоў ад Бога, – распавёў а. Джэймс падчас інтэрв’ю.   – А хрысціяне адышлі ад крыжа і Касцёла. Зараз свет шукае вырашэння сваіх праблем, аднак не прыходзіць да Бога, да Хрыста. Мы ведаем, што ў часы Хрыста ўсе людзі прыходзілі са сваімі праблемамі да Яго, з праблемамі граху, хвароб, д’ябальскіх сувязей. І ўсе яны знаходзілі рашэнне ў Хрысце. 

Бог даў Хрыста як нашага Збаўцу, каб мы знайшлі рашэнне ўсіх нашых праблем у Ім. І вельмі сумна, што хрысціяне адыходзяць ад Яго. Таму я прашу людзей: вярніцеся да Хрыста! Тады вашыя праблемы вырашацца.

   – А як змагацца са злым духам?
   – З д’яблам трэба змагацца сілай малітвы. Госпад даў нам сілу малітвай загадваць шатану сысці. У Евангеллі паводле св. Марка (Мк 16, 17) знаходзім: “А тых, што павераць, будуць суправаджаць такія знакі: у імя Маё будуць яны выганяць дэманаў, на новых мовах гаварыць будуць”. Праблема зараз у тым, што многія не вераць у існаванне д’ябла. Я поўнасцю веру ў яго існаванне. Ёсць добры Дух, і ёсць злы. І гэты злы дух працуе супраць Духа Святога. І гэта тое, што Хрыстос назваў духам антыхрыста. Мы бачым гэта паўсюдна штодня. Дух, які працуе супраць Касцёла, супраць сакрамантаў. Нават калі я хацеў прыехаць у Беларусь, я меў вельмі шмат праблем, шмат перашкод.

   – Як чалавек адчувае, што адкрываецца на Святога Духа?
   – Я заўсёды кажу, што патрэбны дзве рэчы, каб перажыць ацаленне: ацаленне сэрца і вера. У пасланні да Габрэяў (Гбр 10, 22) знаходзім: “Прыступайма са шчырым сэрцам, у паўнаце веры, ачысціўшы сэрцы ад усякай свядомасці ліхой і з абмытым чыстаю вадою целам”. Езус ацаляе сёння, бо Ён жывы. Таму мы можам і павінны прасіць Яго: “Езус, ацалі мяне!” Мы павінны пабуджаць людзей, каб яны прыходзілі да Хрыста за ацаленнем. Цягам маіх 37 гадоў служэння я бачу, як Езус ацаляе людзей двума шляхамі: праз сакраманты і тады, калі людзі ўскладаюць рукі і моляцца.

   – Падчас малітваў Вы агучваеце розныя імёны, кажучы пра ацаленне гэтых людзей. Адкуль Вы іх ведаеце?
   – 37 гадоў назад Госпад даў мне гэты дар. Калі я ахвяраваў св. Імшу, калі я ўзнёс келіх і патэну Богу, Ён паказаў мне імёны і праблемы людзей і даў мне пасланне, што яны ацаліліся. Калі я пачынаў прапаведаваць, я звычайна называў гэтыя імёны пасля св. Камуніі. Але калі Рым забараніў мне маліцца аб ацаленні падчас св. Імшы, то я называю імёны падчас адарацыі. Хоць гэтыя імёны я чую падчас літургіі, але трымаю іх у галаве, каб агучыць пасля. Але я старэю і ўжо часам забываю імёны. І калі я прыязджаю ў такія краіны, як Беларусь, Расія, Польшча, дзе імёны даволі значна адрозніваюцца ад індыйскіх, то я агучваю толькі тыя імёны, якія магу лёгка вымавіць. Інакш у перакладчыка таксама будуць праблемы. Імёны тыпу Вячаслаў, Уладыслаў для мяне цяжкія. Але ацаляе не маё называнне імён, а вера ў Хрыста.

   – Дзякуем за размову.

                   Каб задаць некалькі пытан­няў 
                         кс. Чэславу Паўлю­кевічу, 

кусташу санкту­арыя Езуса Журботнага ў Росі і арганізатару рэкалекцый, давялося пастаяць у чарзе. Пасля адарацыі святара чакаў натоўп вернікаў, каб сказаць яму некалькі слоў асабіста.

  – З чым вернікі да Вас падыходзяць?
   – Людзі падыходзяць з рознымі пытаннямі: з просьбай аб малітве заступніцтва, аб генеральнай споведзі. Але тых, хто шукае асабістай сустрэчы з а. Джэймсам, зараз ужо мала. Хоць айцец заўсёды кажа пра Езуса, а не пра сябе, усё роўна некалькі чалавек пасля супольных малітваў шукаюць яшчэ асабістай сустрэчы. Змяніць жыццё, сітуацыю можа толькі асабістая сустрэча з Езусам, а не са святаром, мы ўвесь час гэта паўтараем. Няма неабходнасці пасля адарацыі шукаць яшчэ і асабістай сустрэчы. Бо сустрэча з Хрыстом ужо адбылася. Нейкі час таму, калі прыязджаў а. Руфус, пасля рэкалекцый плябанію апаноўвалі дзясяткі, сотні людзей, якія шукалі толькі асабістай сустрэчы са святаром. Таму цешыць, што сёння многія ўсвядомілі важнасць асабістай сустрэчы з Езусам.

   – Як адбываюцца ацаленні?
   – Ацаленні адбываюцца па-рознаму. Напрыклад, у мінулым годзе падчас рэкалекцый пасля св. Імшы да а. Джэймса падыйшла жанчына, настаўніца з Ваўкавыска, і распавяла пра цуд, які здарыўся з ёю проста падчас літургіі. Калі а. Джэймс маліўся, жанчына атрымала ацаленне зроку: яна мела вельмі дрэнны зрок, які ўвесь час падаў. Гэта было ацаленне, і адразу ж было сведчанне. Некаторыя ацаленні адбываюцца паэтапна. Спачатку чалавек атрымлівае палёгку, а хвароба адыходзіць паступова. Часам сведчанні аб ацаленні мы атрымліваем праз месяц, год пасля рэкалекцый. Гэта найперш цуд абнаўлення. Нашае жыццё, тое, што мы жывем, дыхаем – гэта ўжо цуд, бо ўсё ад Бога. Таксама ёсць цуд абнаўлення чалавека. Мы не запрашаем на рэкалекцыі, а толькі інфармуем пра іх. І кожны раз прыязджае шмат людзей, якія чакаюць гэтых рэкалекцый. І кожны, хто перажывае гэтае абнаўленне жыцця ад Бога, пасля сведчыць пра гэта.

   – На рэкалекцыях шмат гаварылася пра дзеянне злога духа. Як святару абараніцца ад яго ўплыву?
   – Адзіная абарона – жыццё ў святасці. А святары маюць асаблівую сакраментальную абарону святарства: абарону арміі Езуса і абарону нашай нябеснай Маці, якая таксама з’яўляецца апякункай святароў. Таму ёсць некаторыя рэчы ў дзейнасці Касцёла, якія забаронены для свецкіх. Чаму? Касцёл тлумачыць, што гэтае служэнне, як, напрыклад, служэнне экзарцызму, зарэзервавана для святароў, бо яны маюць асаблівую абарону сакраманту святарства.

   – Дзякуем за размову.

                                                                                     "Слова Жыцця"

            Алеся Бяленік                                 інфармацыйна–рэлігійная газета                                                                                                           Гродзенскай дыяцэзіі                              

            08 ліпеня 2012

              №  14  (354)                                     

Фота - Рэкалекцыі ў Росі

Сверхъестественные способности

Сверхъестественные способности

 Вопрос: “Очень часто я слышу и на проповедях в церкви, и в общении с прихожанами, про Дары Святого Духа, про вдохновение, про особые состояния души. О чём идёт речь – о возможной реальности таких состояний для верующего человека или тут больше фантазии от прелести?” Алекс, Рига

Отвечает свящ. В. Данилов:

Чтобы привитая душе сверхъестественная жизнь – освящающая благодать могла действовать она должна иметь органы действия – сверхъестественные способности. Они образуются из усовершенствования естественных способностей. Такими способностями являются влитые добродетели и дары Духа Святого.

А. Влитые добродетели.
Влитые добродетели подразделяются на богословские и моральные. Богословскими они называются потому, что их предметом является Бог. Моральные – потому что их предметом являются моральные качества в человеке.

Рассмотрим богословские добродетели:

а) Вера. Она направляет человека к сверхъестественной цели. Основной ее плод – духовная сила.
б) Любовь. Она соединяет человека с сверхъестественной целью. Основной плод ее – радость.
в) Надежда. Она желает сверхъестественной цели. Основной плод ее – покой.
Богословские добродетели выражают собой сущность духовной жизни. Моральные добродетели и дары Духа Святого развивают богословские добродетели. Всею сверхъестественной жизнью должна руководить любовь. Влитые добродетели человек теряет от греха, возвращаются они через покаяние. В развитии этих добродетелей предела нет.

Главные моральные добродетели:

а) рассудительность,
б) справедливость,
в) мужество и
г) умеренность.

Недостаточно, чтобы воля стремилась к идеалу. Она должна сформировать нового человека и это осуществляется с помощью выше названных главных моральных добродетелей. Они реализуют любовь в дело. Они тоже вливаются Богом, но могут быть и приобретенными.
Влитые добродетели направляют человека к сверхъестественной цели. Но так как они вливаются только в состоянии праведности (то есть могут быть у человека не всегда), то если у человека нет приобретенных моральных добродетелей, он может пасть. Если же у человека есть приобретенные добродетели, но нет влитых, то человек, тяжело согрешив, утрачивает сверхъестественную направленность своей жизни.

Б. Дары Святого Духа.

Дары Святого Духа – это особые состояния души делающие ее способной к восприятию особых вдохновений Святого Духа. Всего же обычных даров Духа Святого семь. Это дар: ведения, разума, мудрости, совета, мужества, благочестия, страха Божия. Дары это не активные умения по типу приобретенных добродетелей. Они действуют по инициативе Бога при пассивном расположении души. Но добродетели пользуются дарами Святого Духа для своего развития и являются естественным основанием для действия даров Святого Духа. Сущность христианского совершенства основана на добродетелях, особенно на любви, но развитие духовной жизни зависит от вдохновений Духа Святого, Который уделяет благодати своих даров, влитых добродетелей.

В. Вдохновения.

Вдохновение – это воздействующая благодать, духовное движение в душе, побуждающее нас к соучастию с Богом в каком-либо акте ума, воли и действии. Звучит оно в душе различно: тихо, сильно, настойчиво. О вдохновении Христос говорит: “голос его (духа) слышишь, а не знаешь, откуда приходит и куда уходит” (Ин.3:8).

Надо уметь отличать вдохновение Божие от вдохновений сатаны или от собственных желаний. В связи с этим ап. Иоанн говорил: “не всякому духу верьте, но испытывайте духов, от Бога ли они” (1Ин.4:1).
В связи с этим практическое значение имеет совет св. Игнатия Лойолы в распознании духов приведенный выше (см. Гл.3, § 2, пп. А, цитата из “Духовных упражнений”).
Голос Божий обычно говорит во внутренней тишине молчаливой души, что требует внутренней сосредоточенности. Когда мы слышим в себе этот голос, надо мысленно сказать: “говори, Господи; ибо слышит слуга Твой(я)” (1Ц.3:9). Затем надо следовать вдохновению Божиему, ибо в нем воля Божия и быть спокойным, хотя бы оно могло вначале казаться непонятным.
О вдохновениях от Бога можно просить, принимать их с благодарностью и смирением, использовать их для соучастия с Божией волей.

Г. Духовные радости.

Это духовные движения, чувства, повышающие настроение, облегчающие работу над собой, вызывающие радость. Они помогают нам молиться и соучаствовать, сопереживать жизнь Христа. Эти движения чувств могут быть обычными, например радость при молитве и чрезвычайными, например радость покаяния, сопровождаемая даром слез.
Эти движения чувств могут происходить:
а) от естественных причин у впечатлительных людей,
б) от сатаны, при искушениях, например гордыней,
в) от Бога, желающего привлечь нас к себе.
Если эти движения чувств происходят от Бога, то они очень полезны:
- Они влекут к общению с Богом и вызывают к Нему любовь, дают познание в переживании что “Бог есть Любовь” (1Ин.4:8).
- Они облегчают молитвенный труд, особенно неофиту.
- Они помогают воле преодолевать препятствия в совершении добрых дел.

Опасности при получении “духовных радостей”:

- Они порождают духовный эгоизм, то есть исполнение обязанностей перед Богом и ближними ради получения духовных наслаждений.
- Они порождают самомнение, гордыню и самообман.

Как же себя вести при “духовных радостях”?

Во-первых, их можно просить у Бога в помощь исполнению воли Божией.
Во-вторых, при их явлении в душу (если они от Бога) следует насытиться ими, ибо их приход – это приход “Гостя” и мы должны оказать Ему гостеприимство. При этом происходит рост в душе благодатной жизни, душа облагораживается. И лишь при отсутствии свободного времени, следует извиниться перед Богом и заняться неотложными делами.
В-третьих за приход этих духовных движений от Бога следует Его поблагодарить.
В-четвертых, принимать эти чувства следует со смирением.
В-пятых, их следует использовать для облегчения исполнения воли Божией.
И, наконец, в-шестых, не следует надеяться на их постоянство.

Д. Духовная сухость.

Это отсутствие духовной радости облегчающей молитву и совершение добрых дел, ее утрата по непонятным вначале причинам. Человеку кажется, что Бог навсегда покинул его. Но при испытании совести причину духовной сухости легко установить. Ее причины: грех, усталость, болезнь, призыв к большему совершенству.

Духовная сухость – это один из этапов духовного развития человека. Допущением духовной сухости Бог:
а) Показывает, что мы без Него слабы и воспитывает в нас смирение.
б) Он хочет усовершенствовать нашу любовь к Нему и к ближним: избавить ее от духовного эгоизма и сделать бескорыстной.
в) Духовная сухость учит нас больше ценить духовные ценности и показывает нам суетность всего земного.

Поведение при духовной сухости.

Во-первых, если духовная сухость – от греха, то надо покаяться.
Во-вторых, если она не по нашей вине (от болезни, усталости, как призыв к большему совершенству), то надо принять ее спокойно, с терпением и даже с радостью, видя в ней доброжелательность к себе со стороны Бога.
В-третьих, надо проявить стойкость, мужество, не отчаиваться и даже усерднее служить Богу.
В-четвертых, надо внимательно изучать духовное движение в своей душе, чтобы понять Божию волю по отношению к себе и на основании этого изучения находить правильное поведение.
                                                                   
                                                                    *   *   *
                                                   
Природа и Благодать Божья.

Благодать лечит нашу природу, раненую грехами, например, болезнь желудка на нервной почве. Она возвышает ее с помощью влитых добродетелей и даров Духа Святого к сверхъестественному состоянию.
Но сама Благодать основывается на человеческой природе...
В связи с этим каждый святой имеет свой тип святости, обусловленный его природой.

“Богословие внутренней жизни”
veritas.katolik.ru

В чем зло оккультизма и магии?

"Никто не застрахован от меркантильных соблазнов, я сама за деньги наводила на людей порчу… Но однажды я поняла, что поступаю плохо… Помогая одним, я калечу других. Идти на сделку с дьяволом всегда опасно" – это слова одной ведьмы – звезды популярного российского шоу, пропагандирующего магию и оккультизм.

Использованная цитата – не отрывок из покаяния колдуньи. Наоборот. Это попытка убедить людей в том, что оккультизм – это хорошо и полезно. Достаточно только отличать «белую» магию от «черной».

В наше время уже не модно быть атеистом. Современная культура навязывает нам образ супергероя – индиго, властелина оккультных сил. Повсеместно насаждаются фильмы и телепрограммы об оккультизме и магии. Под влиянием этой пропаганды, даже верующие христиане начинают сомневаться во вредности магии. Свет оккультизма влечет новое поколение, воспитанное на примерах героев типа Гарри Поттера.
На вопрос: «Существует ли разница между «белой» и «черной» магией?- современный обыватель поспешит ответить: «Существует и большая! Плохая только «черная» магия, а «белая»- хорошая и полезная».

Но если зададите тот же вопрос священнику – экзорцисту, к которому постоянно приводят жертв «невинных» игр с духами, то ответ будет однозначный: каждая магия по своей природе – зло. Однако наивные жертвы шарлатанов, колдунов и злых духов не хотят слышать правду. Наблюдая за тем, как усиленно финансируется пропаганда магии в масс-медиа, есть над чем задуматься.

Откуда берется колдовство?

Каждый разумный человек, встречаясь с феноменом оккультизма, задумается о его происхождении. Ученые считают, что существуют три гипотезы, которые могли бы объяснить экстрасенсорные способности некоторых людей.

Согласно первой гипотезе, экстрасенс или колдун может быть просто хитрым обманщиком. Хорошо усвоив методы психологических техник и гипноза, он легко может обмануть публику. Мошенник стремится работать индивидуально или в узком кругу психологически слабых и впечатлительных людей. Он всегда будет прятаться за аурой таинственности, как это делает фокусник (ширма, иллюзия, другие средства отвлечения внимания).

Согласно второй гипотезе, экстрасенсорика (дословно— «сверх», «вне»; «чувство») может быть связана с индивидуальными особенностями психофизической натуры человека. Необыкновенные способности объясняются гиперчувствительностью лица на внешние и внутренние раздражители. Проявляется это в специальной супер интуиции, человек чувствует то, на что другие просто не обращают внимания. Если такая сверхчувствительная личность обладает еще чрезвычайно развитыми способностями синтетического мышления (складывания фактов, выводов), то может с высокой степенью вероятности предвидеть последствия событий и поведения человека. Для простого обывателя такие способности, на границе психопатологии, будут выглядеть как сверх натуральные.

Сторонники этой гипотезы допускают существование еще не открытых наукой физических и психических свойств человеческой природы. На этой гипотезе базируются поиски ученых, которые верят в возможность становления человечества «суперменов», «индиго» и т.д. Версия балансирует на грани научной фантастики и наивной веры в безграничный (божественный) потенциал человека.

Третья группа ученых склоняется к гипотезе, что сверхъестественные способности могут быть связаны с воздействием на человека другой разумной и невидимой сущности. Эта научная гипотеза близка к тому, что утверждает Библия и учение Церкви. Ученые этой категории растерянно анализируют удивительные факты и ищут существ из «параллельного мира».

О существовании реальных духовных существ христианство знает из своего многовекового опыта.. Церковь имеет конкретные инструменты и отработанные способы, как себя вести в ситуации контакта с этими духовными существами. Мы знаем, что это разумные Божьи твари, не имеющие физического тела и способные вступать в контакт с людьми. Они делятся на две категории: ангелы (добрые духи, посланники Бога, защитники и хранители людей) и демоны (злые духи, бывшие ангелы, восставшие против Бога, которые руководствуются человеконенавистнической идеей).

Что говорит Церковь?

Учение Церкви однозначно предостерегает христиан от участия в сеансах, связанных с оккультными тайными силами. Разговор идет о реальной угрозе даже при пассивном участии в магических ритуалах (зритель, помощник или спутник лица, идущего к «бабке»).

Церковь, имея многовековой опыт борьбы с демоническими силами, предостерегает верующих, что даже при заурядном участии (per accidens) в некоей «игре» с оккультными силами существует угроза воздействия этих сил на человека. Обыкновенному человеку субъективно может показаться, что все нормально, так как он не видит физической угрозы. Открыть человека на действие злого духа очень просто, убедив его, что это просто шоу, игра, обыкновенная программа на телевидении.

Когда маг или экстрасенс убеждает клиента, что он действует от имени Бога, это не значит, что так и есть на самом деле. Наличие благочестивых «декораций» у колдуна может быть маневром психической манипуляции (обмана). На начальном этапе даже сами медиумы, «бабки» или экстрасенсы могут поддаться субъективному убеждению, что они обладают сверхъестественными способностями. Однако достаточно минимума самокритичности, чтоб открыть ужасную правду: сверхъестественные магические способности – это действие не самого человека, а реального демона, которого он впустил в свою жизнь.

Некоторым людям наивно кажется, что когда они, отвергая Бога, больше не беспокоятся о своей душе, их духовная жизнь «зависает» и с ними ничего не происходит.

Это подобно игре ребенка: он закрывает глаза, и мир для него исчезает, и появится снова, когда он откроет глаза. Разница в том, что ребенок играет, а взрослому в это время приходится принимать важные решения. Когда человек чего-то не замечает, старается об этом не думать, это совсем не значит, что это «что-то» перестало существовать.

Еще не так давно атеисты верили, что с уничтожением религии исчезнут и духовные потребности людей. Им казалось, что эти потребности только мешают сосредоточиться на строительстве «земного рая». Позже выяснилось, что духовная жизнь человека не терпит пустоты. Свободным от религии людям духовные потребности попытались компенсировать материальными. Наконец оказалось, что как бы человек не ублажал свое тело, ему никогда не удастся утолить духовный голод. Количество не способное компенсировать качество. Тогда на помощь ярым противникам религии пришла парадоксальная помощница – магия.

Отбрасывая религию, современное секулярное общество с неистовством погружается в магию и оккультизм. Еще совсем недавно антихристианская пропаганда насмехалась над приверженцами Христа, что они верят мифам о сверхъестественности ведьм и духов. Сегодня те, кто вчера высмеивал религию, с глубокой верой обращаются к магии. Они читают гороскопы, верят гадалкам, тратят огромные деньги на экстрасенсов, гомеопатов, «бабок». С трепетом навешивают на себя обереги и амулеты, чтобы предмет (!) дал им счастье и деньги.

Люди, не знающие Бога, стремятся утолить голод своей души любой духовной информацией. На помощь приходит рынок, исправно реагирующий на спрос, предлагает «духовные» услуги: гороскопы, фильмы о злых духах, магические шоу с призванием тайных сил, гадания, предсказания. Потребителей оккультизма наполняют страхами, чувством безысходности и обреченности. И рынок сразу предлагает спасение от колдовства – еще более сильное колдовство.

Колдуны в смокингах и белых халатах обещают снять сглаз, проклятие, исправить судьбу, даже могут помочь стать «сверхчеловеком» (индиго, экстрасенсом, ведьмой, открыть третий глаз). Они призывают защищать свое счастье при помощи амулетов, татуировок, масок, фигурок, заклинаний и т.п. Простой обыватель, подогретый поп-культурой, с трепетом преклоняется перед ведьмой-супергероем, магам - целителем, властелином тайных сил.

Отбросив эмоциональную мишуру, психические манипуляции и рационально проанализировав, кто и зачем финансирует пропаганду оккультизма, откроется старая правда об извечном враге рода человеческого. Конечным итогом игры с тайными силами становится подчинение человека злому духу, а через него расширение пространства ада в этом мире.

Как распознать обман злого духа?

Среди многочисленных оккультных практик, через которые сатана стремится войти в жизнь современного человека, вспомним наиболее одиозные, в демонизме которых могут сомневаться христиане. Как это ни парадоксально, но существует большая группа людей, на которую сатана воздействует через сны. Выглядит это как встреча с умершими родственниками. Священникам часто приходится спасать людей от «бабок», практикующих колдовство, якобы переданное им во сне их умершими мамой, бабушкой, дедом. Не нужно объяснять христианам, что демон может принять облик святого, только б человек начал исполнять его распоряжения. Нужно смотреть не на облик, а на то, к чему призывает дух. Если это что-то подозрительное, спорное с Библией и учением Церкви или создает альтернативу Божьим средствам спасения, значит за делом стоит злой дух.

Еще одной тяжелой формой демонического рабства может быть наивная практика ворожбы, гаданий, предсказаний будущего. Сознательно или нет, разные фольклорные кружки, в обрядовых играх и заботе о давних традициях, могут вызывать демонов и учить детей оккультным практикам (купальские или колядные гадания). Каждый серьезный христианин дистанцируется сам и не допускает своих детей к играм с духами. Эти игры - прямое нарушение первой Божьей заповеди и создание идеальных условий для контакта с дьяволом.

Следующим слабым пунктом, который стремится использовать злой дух для порабощения человека, может быть тяжелая болезнь или жизненная драма. В случае большого горя, когда врачи ничем не могут помочь, возникает большой соблазн искать спасения не у Бога, но у знахарей, «бабок», гомеопатов и т.д. Христианам нужно знать, что как бы не называли свои способности разные целители («биоэнергия», «астральная энергия», «новая медицина» и т.д.), каждая сила вне Бога и физики – это ловушка демона или обыкновенный обман. Сам факт мгновенного улучшения физического или психического здоровья с помощью оккультных сил – еще не достаточная основа, чтобы признавать исцеление.

Экзорцисты предлагают несколько принципов, по которым проверяется правдивость исцеления. Церковь придерживается принципа полного исцеления человека. С этим принципом связан приоритет душевного исцеления над физическим исцелением, которое напрямую не обуславливает нашу вечность (рай или ад). С подлинным улучшением телесного здоровья всегда связаны духовные плоды: внутренний покой и радость, любовь, вера, смирение, желание единения с другими людьми. Очень часто отсутствие духовных плодов обнаруживает сатанинскую имитацию исцеления человека. После такого «исцеления» проявляются обратные духовные плоды: агрессия, страхи, замкнутость, подозрительность, подавленность, ненависть ко всему Божьему. В дальнейшем болезнь проявляется с большей силой, но уже в другом виде.

Где же исцеление от Бога?

Исцеление от Бога всегда сопровождается чувством большой признательности Господу Богу, большой любовью к Нему и всему что с Ним связанно. Демонические «целители» ждут от пациентов психологической веры (концентрации воли, самовнушения), которой сопутствует чувство гнетущего долга, неволи, принуждения. Всегда нужно обращать внимание на саму личность целителя. Связанные со злыми духами люди или самозванцы часто выдают себя, черпая свои силы от некоего предмета, тайных духов, заклинаний, ритуалов. Они приписывают божественную силу энергии или личности вне Бога. Такой «целитель» старается убедить, что только через него может прийти данная сила и что он – реальная альтернатива действию Христа в таинствах Церкви.

Бог основал Церковь как среду спасительного действия. В ней дает нам Таинства как мощнейшие средства спасения, действия Его Благодати. Поэтому нет ничего более эффективного, чем действие самого Бога в Его Таинствах и других харизматичных дарах Церкви.

(Продолжение следует)

Автор: отец Андрей Рылко, преподаватель Высшей духовной семинарии в Пинске (Беларусь).

Не забывай Господа, Бога твоего !

Второзаконие 8,11-18

 Многие из участников реколлекций с о Джеймсом, переживших Присутствие, Любовь Бога: 

кто-то как облегчение, кто-то как ответы на свои поиски, кто-то исцеления а кто-то был свидетелем знамений  Господа нам своими близкими или поблизости стоявшими участникоми. 

Мои прихожане из (приход  Трабы) например видели, как парализованный человек встал из коляски. Он вначале долго сомневался, так что о Джеймсу пришлось еще раз и настойчивей его убедить послушаться Бога и открыться Ему через то что - просто встать...

Поэтому живем этой большой радостью с того что Бог любит нас и так порой достаточно убедительно показывает свою любовь и заботу...

1. Когда прошло чувство беспокойства, а переживаемые трудности оставили нас а начинает наполнять радость и покой, то нам может показаться, что мы наверное преувеличивали прошедшие свои проблемы, может нам "повезло", или стечение обстоятельств повернулось как раз так под нас что все получилось...

А так быстро забываем, что нам прошлось пережить, сколько мы молились и просили Господу, а полученный результат приписали случаю, себе или еще кому, а забыли - о Боге. И поэтому Господь чрез библейского автора Второзакония в 8 главе напоминает -

"чтобы ты не сказал в сердце твоем: моя сила и крепость руки моей приобрели мне "богатство" сие, но чтобы помнил Господа, Бога твоего, ибо Он дает тебе силу приобретать богатство..."

То что мы получили не результат нашей набожности или даже усилий а приобрели лишь благодаря подареной Силе Господа на которую помог открыться нам о Джеймс, или исповедующий меня священник и т.д.

2. Народ Израиля перед входом в Землю Обетованную получил предупреждение, что прошел пустыню не благодаря своею ловкости или мудрости или усилий а благодаря тому что шли за Гласом Господа. Это Господь вывел нас из рабства нашего "Египта", всего того что как то угнетало нас а даже мешало приехать на реколекции. Быть может реколекции для многих были еще той пустыней что прошел Израильский народ а возможно для некоторых они стали началом выхода из их "Египта"

А сейчас когда все хорошо, не забывай Господа Бога Твоего через:

а) игнорируя (хотя бы) некоторые предостережения о которых услышал на реколекциях, молитву, жизнью Таинствами        Второзаконие 8,11

б) возносясь гордостью когда насыщен       Второзаконие 8,12-14

в) не забывай что свободен благодаря лишь Господу      Второзаконие 8,14в

г)  и то что из рабства к свободе вел через пустыню, чтобы научить покорности испытать и утвердить чтобы был ты счаслив, видя как из затверделой скалы дает тебе воду и кормит манной с небес, то есть способом каким не можем даже подумать, неподвласным нашему пониманию а лишь в послушании Гласу Господа, которым есть и наша совесть и Евангеле и учение и пасторская опека Костела...   Второзаконие 8,14-16

д) и чтобы удачи свои не присвоил делу случая или человеческим силам

е) чтобы помнил что Господь Бог дает нам Силы благодаря Которой мы приобрели то, что имеем сейчас.   Второзаконие 8, 18

                                                                                    Администратор

Рось — месца духоўнага абнаўлення

Парафія Найсвяцейшай Тройцы ў Росі (Гродзенская дыяцэзія) вядома не толькі ў нашай краіне, але і за яе межамі. Славіцца яна цудоўнай фігурай Езуса Журботнага. Менавіта ў Росі таксама штогод адбываюцца рэкалекцыі, прысвечаныя ўнутранаму, перш за ўсё духоўнаму, але і фізічнаму аздараўленню.

Сёлета рэкалекцыі, у якіх удзельнічала каля 5 тысяч чалавек, праводзіў а. Джэймс Манджакал. На заканчэнне духоўных практыкаванняў прыбыў таксама біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч. Канферэнцыі былі прысвечаны падрыхтоўцы да споведзі, бо, як адзначыў рэкалекцыяніст, паміж духоўнымі і фізічнымі пакутамі і грахом існуе непасрэдная сувязь. Выключэннем з’яўляюцца цярпенні, благаслаўлёныя Богам. Айцец Манджакал звярнуў увагу на галоўныя крыніцы граху і спакус — сатану, плоцкія жаданні і асяроддзе чалавека. Сучаснае грамадства перажывае вялікае мноства сацыяльных, маральных, духоўных і фінансавых цяжкасцяў. Прычынамі гэтага рэкалекцыяніст назваў секулярызм, рэлятывізм і матэрыялізм, якія вядуць да жыцця без Бога, калі кожны сам вызначае, што ёсць дабро, а што зло, калі над духоўным пераважае матэрыяльнае. Аднак воля Божая, як нераз падкрэсліў а. Манджакал, — гэта святасць, да якой пакліканы кожны. Айцец рэкалекцыяніст пералічыў неабходныя «сродкі», з дапамогай якіх чалавек можа весці святое жыццё: адносіны з Богам праз прыватную малітву, сакрамэнт Эўхарыстыі і іншыя сакрамэнты, чытанне Бібліі і Катэхізіса Каталіцкага Касцёла, малітва ў сям’і, удзел у малітоўнай групе. Акрамя гэтага ўзрастаць духоўна дапамагае пост, міласціна, малітва за грэшнікаў, удзел у набажэнстве Крыжовага шляху. Нягледзячы на вялікую колькасць удзельнікаў, дзякуючы намаганням пробашча кс. Чэслава Паўлюкевіча, вернікаў Росі і наваколля, усім быў забяспечаны начлег і харчаванне. На дадзеным этапе ў Росі вядзецца праца над праектам «Цэнтр сацыяльнай рэабілітацыі. Дом міласэрнасці». Патрабуюцца спецыялісты і сродкі. Запрашаем усіх жадаючых унесці сваю «цаглінку» на будаўніцтва рэкалекцыйнага дома пры санктуарыі Езуса Журботнага. Дабрачынны рахунак: Религиозная община «приход костела Святой Троицы в г.п. Россь», ул. Маркса, 1, 231912 г.п. Россь, Волковысский р-н, Гродненская обл. УНП 500066453 р/с 3135002690118 в ф-ле 402 ОАО «АСБ Беларусбанк», ул Советская 20, г. Волковыск, МФО 152101689 Мэта ўзносу: «Реконструкция бывшего здания библиотеки под «Центр Социальной Реабилитации. Дом милосердия» В. Пазнякевіч

а. Джэймс ў Тракелях

 7–8 ліпеня 2012 г. у дыяцэзіяльным санктуарыі Маці Божай у Тракелях адбылася штогадовая адпустовая ўрачыстасць.

Тысячы вернікаў з Гродзенскай дыяцэзіі, іншых куткоў Беларусі і з-за мяжы прыбылі, каб ушанаваць Маці Божую Тракельскую.



 Многія селятя прыбылі ў Тракелі таксама каб паслухаць канферэнцыі а. Джэймса Манджакала.

Вядомы харызматык у сваёй канферэнцыі ўказаў вернікам на Хрыста — «адзіную крыніцу моцы для чалавека». Перш за ўсё святару было важна, каб людзі адкрылі духоўную моц, зведалі цуды і ласкі. Падсумоўваючы сваю прамову, місіянер падкрэсліў, што чалавек заўсёды павінен крочыць да святасці.

Падчас адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту сабраныя даверылі шлях свайго жыцця Пану Езусу. Таксама а. Манджакал заклікаў аб прыняцці аздараўлення душы і цела ўсіх прысутных.

І тут важна падкрэсліць, што амаль усе прыступілі да сакрамэнту споведзі, да якой былі заахвочаны рэкалекцыяністам.

                                                                       *   *   *

Падчас паслуги у канфесиянале у Тракелях зауседы чуецца Апека Маци Найсьвяцейшай, Якая кируе да добрага прыгатавання спавядаючыхся.
Таксама многа верникау прыходзиць каб вылиць на споведи свае сэрца, свае праблемы...

И у вельми многих выпадках акрамя Ласки прабачэня сваих грахоу, люди патрабуюць Ласку прабачэння тым хто их пакрыудзиу, бо самым прабачыць цяжка, а парой ужо немагчыма  аб гэтым нават падумаць с поваду вяликага грузу або  болю на сэрцы.

И вось, адна асоба патрабавала асабливай малитоунай уваги да яе жыцевых складанасцяу, таму я, пасля Сакраманту Споведи - усклау  руку на яе голаву, каб прызываць Божага благаславенства над ей, просячы Езуса, каб увайшоу у тыя складанасци жыцця, у их карани, каб здейснилася Воля Божая у жыцци гэтага чалавека...

Пасля маей малитвы незадоуга чую як айцец Джеймс падчас Адарацыи Найсвяцейшага Сакраманта, называючы имя дзяучыны, сказау - " ксензд малиуся над табой, ты уздарауленая ! "

                                                                                                   Администратар

Цуды Хрыста — гэта ... знакi любовi Бога !

 "Цуды Хрыста — гэта не дэманстрацыя сілы, а знакі любові Бога, якая рэалізуецца там, дзе сустракае веру чалавека»" Бэнэдыкт ХVI

Слова Папы
09.07.2012 10:42
8 ліпеня 2012 г. Бэнэдыкт ХVI сустрэўся з вернікамі ў сваёй летняй рэзідэнцыі ў Кастэль Гандольфа, што навокал Рыма, на нядзельнай малітве «Анёл Панскі». У кароткай прамове перад малітвай Святы Айцец засяродзіўся на урыўку з Евангелля паводле Марка. «Дарагія браты і сёстры, — звярнуўся Папа да прысутных. Хачу коратка спыніцца на фрагменце Евангелля з сённяшянй нядзелі, над тэкстам, з якога паходзіць вядомае выказванне: «Nemo propheta in patria» — няма прароку пашаны сярод свайго народа». Як апавядае евангеліст Марк, аднойчы Езус прыйшоў у Назарэт і навучаў у сінагозе. Суайчыннікі дзівіліся мудрасці Яго, але веры не мелі. «Гэта зразумела, бо знаёмства ў плоскасці чалавечай часта перашкаджае выйсці за межы сябе, і адкрыцца на боскае вымярэнне, — прыводзіць словы Папы Ватыканскае радыё. У сувязі з гэтым духоўным закрыццём Езус не мог учыніць у Назарэце „ніякага цуду, толькі на некалькі хворых усклаў рукі і аздаравіў іх“. Сапраўды, цуды Хрыста — гэта не дэманстрацыя сілы, а знакі любові Бога, якая рэалізуецца там, дзе сустракае веру чалавека». Иисус – это “величайшее чудо вселенной”, – подчеркнул Бенедикт XVI перед чтением богородичной молитвой “Angelus”, в апостольском дворце Кастель Гандольфо, куда Святейший Отец переехал 2 июля на летний период. Папа напомнил о том, что нередко, в поисках знамений и чудес, мы не понимаем, что истинным Знамением является Иисус, “Бог, ставший плотью”. “Чудеса Христа – это не демонстрация силы, но знаки Божьей любви, которая проявляется там, где она встречает веру человека” – сказал Бенедикт XVI, комментируя воскресное Евангелие о недоверии жителей Назарета к исцелениям, которые совершал Иисус. Но их можно понять, – отметил он, “поскольку близкое знакомство в человеческом плане не дает открыться к божественному измерению”. С другой стороны, – добавил Папа, – Иисус тоже удивился недоверию жителей Назарета: “Он, в некотором смысле, даже возмутился! Несмотря на то, что Он знает, что ни один пророк не бывает принят на родине, все же закрытость сердца Его соотечественников остается для Него темной, непроницаемой: как это возможно, чтобы они не признавали света Истины!”. Почему “они не открываются к благости Бога, пожелавшего принять нашу человечность?”. “И в то время, как мы ищем все новые и новые знамения, новые чудеса, мы не понимаем, что истинным Знамением является Он, Бог, ставший плотью, Он – величайшее чудо вселенной: вся любовь Бога сокрыта в человеческом сердце, в человеческом лике Иисуса”. Далее Папа напомнил о том, что Дева “полностью понимала эту реальность”. Изумление Марии Своим Сыном, – сказал он, – “полно веры, любви и радости; Она видит Его таким человечным и одновременно таким божественным”. Папа призвал верных подражать Марии, “нашей Матери в вере”, в том, чтобы “видеть в человечности Христа совершенное откровение Бога”.                                                                           «Католический Обозреватель»